اوشو با وقاحت تمام بعثت پیامبر را بعثت صوفی‌گری دانسته ومی‌گوید: او دیوانه و شاعر بود... .(اینک برکه‌ای کهن، ص37)
درحالی که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) هیچ گاه از دایره عقلانیت خارج نشد. خداوند در جواب مشرکان می‌فرماید؛«وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ[یاسین/69] و نه ما او را (محمّد صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) شعر آموختیم و نه شاعری شایسته مقام اوست، بلکه این کتاب چیزی جز ذکر الهی و قرآن روشن نیست.» این یعنی نه‌تنها خداوند به پیامبر شعر یاد نداده؛ بلکه شأن پیامبر(صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) از شعر و شاعری بالاتر است.