دراویش که داعیه دخالت نکردن در سیاست را دارند و در شعار به آن ملتزم هستند ولی در عمل خلاف آن را عمل کرده به نحوی که در انتخابات 1388 قطب فرقه گنابادیه پیروان این فرقه را امر کرد که باید به مهدی کروبی از سران فتنه رای دهند. این فرقه در اول اسفند 96 دست به اقدامی عجیب زده و با تجمع جلوی یکی از کلانتری‌های تهران خواستار آزاد شدن بدون قید و شرط یکی از دراویش گنابادی شدند که به جرم سرقت خودرو، توسط مامورین نیروی انتظامی دستگیر شده بود. بعد از چند ساعت دراویش پا را فراتر نهاده و قصد وارد شدن به کلانتری را داشتند که مامورین مانع آنها شدند. سپس دراویش با اعلام فراخوان از دیگر پیروان فرقه گنابادیه، خیابان گلستان هفتم خیابان پاسداران را که خانه قطب ایشان در آنجاست، مسدود کرده و مانع عبور و مرور مردم و اهالی منطقه شده و در پی آن مامورینی که برای ایجاد امنیت همسایگان وارد عمل شده بودند را با اتوبوس زیر گرفته و به شهادت رساندند. ایشان همان کسانی هستند که از خدا و راه هدایت و اخلاق دم می‌زنند. همان کسانی هستند که خود را پیرو شخصی می‌دانند که حتی قرآن خواندن بلد نیست. این دسته به خاطر عمل نکردن به شریعت شاید قائل نیستند که ضرر رساندن به جان و مال مردم، حرام شرعی است و اعمال حرام اثر وضعی در سیر و سلوک دارد. به هر حال اغتشاش دراویش نشان داد که این دار و دسته برای دیگران ارزشی قائل نبوده، همچنان که در جریان درگیری صوفیه با مامورین به خانه‌های همسایگان هجوم برده و از طریق خانه‌های ایشان به سمت مامورین حمله‌ور شدند. اگر دراویش به جای تبعیت از قطب خود که در مسائل اولیه دینی وامانده است، به شرع و شریعت مراجعه می‌کردند، کارشان بدینجا ختم نمی‌شد.