بهاییت و شیخیه
در شرایط سخت اقتصادی مردم ایران، سران بهائی در کشور که مدعی محرومیت از کار و کسب درآمد بهائیان هستند، از زندگی متمولانه و اشرافی برخوردارند.
تشکیلات بهائی به خیال خود با تغییر نام محفل و اموالش در ایران، موازی حفظ تشکیلات، اموال و دارایی‌هایش را نیز حفظ کند. در ادامه و پس از شناسایی تشکیلات جاسوسی و اموال به یغما برده در زمان پهلوی، پشت اعضایش پنهان شود و به نام پیروانش، فریاد مظلومیت سر دهد.
عناصر تشکیلات بهائی با نقض حکم پیشوایانشان بر ممنوعیت اعتراض به حاکمین[1]، مدعی جنایت مقامات ایران در کوتاهی واردات واکسن به کشور می‌شوند.
تشکیلات بهائیت با ایراد بیانیه‌ای، به صورت غیرمستقیم همه‌گیری ویروس کرونا را موجب فراهم شدن زمینه‌ی تبلیغ بهائیت به بهانه‌‌ی کمک به هم‌نوع ارزیابی کرد.
به اعتـراف عبـدالبهاء، پیامبرخوانده‌ی بهائیت خـود را خـدای خـدایان معرفی کرده اسـت: «کلُّ الاُلوه مِن رَشح أمری تألَّهت/ و کلُّ الرُّبوب مِن طَفَح حُکمی تربت؛ همـــه خــدایـان از رشحـات (و آثـار) فـرمـانـم بـه خـدایــی رسیدند و همه پـروردگــاران از لبـــریــزی حکـــم من پروردگار گشتند».
حسینعلی نوری بارها مدعی مقام خدایی برای خود شده بود: «نیست خدایی جز من زندانی غریب تنها». [حسینعلی نوری، آثار قلم أعلی، ج 3، لوح 230]
عبدالبهاء در مکاتیب خـود، از ادعـای خدایی سران نخستین بابیت و بهائیت پرده برداشته است: «اظهار الوهیّت و ربوبیّت، بسیـاری نمـوده‌اند؛ حضرت قدوس روحـی‌له الفداء یک کتاب در تفسیر صمد نازل فرمودند که از عنوان کتاب تا نهایتش إنـّی أنا اللـه (: من خـدا هستـم) هسـت و جنـاب طاهــره (قـرة العیـن) إنـّی أن
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت بر خلاف تأکید و تصریح ادیان الهی به موضوع قیامت، آن را توهّم دانسته‌اند. [عبدالحمید اشراق خاوری، قاموس ایقان، ج 2، ص 1024]
بهاءالله خود را قبله بهائيان در نماز معرفی كرده، می‌گويد:هنگامی که خواستيد نماز بخوانيد صورت‌های خود را برگردانيد به سوی مقام مقدس من که خداوند آنجا را محل طواف ملاء اعلاء (ارواح و ملائکه) و محل توجه اهالی شهرهای بقا و مصدر امر برای کسانی که در آسمان و زمين‌اند، قرار داده است... .
بهاءالله: «إعلَم بِأنَّ الله حرَّم عَلی أحباءِالله لِقاءِ المُشرکین و المُنافقین [2]؛ بـدان که قطـعاً خـدا دیدار أحبـایش (: بخوانید بهائیان) را با مشرکین و منافقین حرام اعلام کرده است». [اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج 4، ص 280]
هرمان رومر (Hermann Roemer) محقق و استاد دانشگاه باسلر آلمان (1902 م)، در خصوص فرقه‌ی بهائیت نوشته است:
عبدالبهاء از یک‌سو بهائیت را دوست‌دار صلح معرفی نمود: «آرزوی ما، وحدت عالم انسانی است و مقصد ما صلح عمومی». [عبدالبهاء، خطابات، ج 2، ص 150]
