روایت حسنی را ابوداود از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده است که «هنگامی که از دفن میت فارغ گشتید، بایستید و برای برادرتان طلب مغفرت کنید و از خداوند بخواهید که او را ثابت قدم بدارد؛ زیرا هم اکنون از او سؤال می‌شود.»

مبلّغین بهائیت تقلید پیامبرنمای بهائی از پیامبران در تعیین جانشین برای خود را بی سابقه و عامل وحدت بهائیان معرفی کردند!

اما جانشینان به ظاهر معصومی که پیامبرنمای بهائی برای خود انتخاب کرده بود، پس از مرگ پدر به نزاعی بی سابقه با یکدیگر پرداختند و این فرقه را به یازده شاخه منشعب کردند!

آلوسی در مختصر تحفه اثنی عشریه می نویسد: «ابوحنیفه که جایگاهش نزد اهل سنت مشخص است، همواره افتخار می کرد و با فصیح ترین زبان می گوید اگر آن دو سال (شاگردی نزد امام صادق (علیه‌السلام)) نبود، منِ ابوحنیفه هلاک می‌شدم.

ابن تیمیه حرانی به اشتیاق عمر بن خطاب برای شنیدن اسرائیلیات کعب الاحبار اذعان می کند و می نویسد: «عمر بن خطاب، هنگامی که در دستان کعب الاحبار نسخه‌ای از تورات می‌دید، به او می‌گفت: ای کعب!

مبلّغ تشکیلات بهائیت همچون پیشوای خود به مقایسه مدافعین وطن با سگ پرداخته و پیکر پاک شهدا را به دلیل حمایت از فرهنگ حجاب و غیرت، پست تر از مردار سگ دانست.

ابن حجر هیتمی در کتابش پیرامون شخصیت امام صادق (علیه‌السلام) می نویسد: «جعفر صادق (علیه‌السلام) بعد از پدرش خلیفه و وصی و جانشین شد و مسلمانان همواره علوم او را در شرق و غرب عالم انتشار می‌دادند و نام و آوازه او در سرتاسر عالم گسترش یافت.»
الصواعق المحرقه، ج2، ص549.