عکس
احمد بن حنبل در مسند خود، ماجرایی را بیان می‌کند که طی آن، بانویی به نام ام مبشر که فرزندش به دلیل خوردن غذای مسموم در کنار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، به شهادت رسیده بود؛ در ایام بیماری ایشان به عیادتشان آمده و اظهار داشتند که من احتمال قوی می‌دهم که بیماری شما ناشی از همان غذای مسمومی باشد که
سیوطی در کتاب الحاوی للفتاوی از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
ابن کثیر در کتاب البدایه والنهایه از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
احمد بن حنبل در کتاب مسند خود از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
احمد بن حنبل در کتاب مسند خود از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
ابن سعد در کتاب الطبقات الکبری از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
عبدالرزاق در کتاب مصنف خود از عبدالله بن مسعود نقل كرده است:
لأَنْ أَحْلِفَ تِسْعاً ان رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قُتِلَ قَتْلاً أَحَبُّ الي من أَنْ أَحْلِفَ وَاحِدَةً انه لم يُقْتَلْ وَذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ نَبِيًّا وَاتَّخَذَهُ شَهِيداً.
احمد بن حنبل می‌گوید: «زمانی که ابوبکر قدرت را به‌دست گرفت، ابوعبیده جرّاح را بر بیت المال گمارد و عمر بن خطاب را بر امر قضاوت نصب کرد.»
«حدثنی ابوسعید قال... لمّا ولّی ابوبکر ولّی اباعبیده بیت المال و ولّی عمر بن خطاب القضاء...»
ابن اثیر جزری می‌نویسد: «هنگامی‌که ابوبکر به خلافت رسید، ابوعبیده جرّاح را به امور بیت المال مسلمین و عمر بن خطاب را به صدور احکام قضاء منصوب کرد.»
«لمّا ولّی ابوبکر قال له ابوعبیده انا اکفیک المال یعنی الجزاء و قال عمر انا اکفیک القضاء...»
البانی، در رد ابن تیمیه می‌گوید : «قصد و منظور من از تشریح و تبیین حدیث غدیر و بیان صحت آن، تضعیف سخنان ابن تیمیه در تضعیف قسمت اول حدیث غدیر- من کنت مولاه فعلی مولاه- و تکذیب قسمت دوم آن -اللهم وال من والاه...- است.
آنچه احمد و اتباع وی برای مشروعیت دادن به ادعای خود استفاده می‌کند حدیث کتاب الغیبة است که در سندیت آن جای اشکال بسیار است.
حضرت صاحب الامـر(ارواحنا فداه) در آخـرین توقیـع خود به نائب چهارم‌شان فرمودند: «فمن ادعی المشاهده قبل خروج السفیانی و الصیـــحة فهوکذاب مفتر»[کمال الدین و تمام النعمة، ص 516]
یعنی هرکس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده من را بکند، دروغ‌پرداز افترا‌زننده است.
کلیسای کاتولیک آلمان روز سه شنبه به دلیل سوء استفاده جنسی کشیشان از هزاران کودک، عذرخواهی کرد و وعده حل این مشکل را داد.
در قرن سیزدهم و پس ازآ ن پاریسی ها کاسه هايی که درآن ادرار و مدفوع ميکردند را در کنار اطاق می‌گذاشتند از فراز پنجره ها به داخل معابر می‌ريختند و تنها تامينی که عابران داشتند، اخطار صاحب خانه بود، که باصدای بلند می گفت: خيس نشوی!!! مردم در خانه ها و از بالای خانه ها ادرار می کردند.