اهل حق از زمان ظهور دین مبین اسلام تا دوره سلطان اسحاق را به چهار دوره"شریعت، طریقت، معرفت و حقیقت" تقسیم می‌کنند ولی با بررسی متون کلامی اهل حق به این نتیجه می‌رسیم که کلام‌های دوره طریقت، معرفت و حقیقت ازلحاظ محتوا و برنامه‌های آیینی اهل حق، تفاوت چندانی باهم ندارند.

اکثریت خاندان‌های اهل حق علیرغم اینکه خود را مسلمان می‌دانند، اما نماز را به‌جا نمی‌آورند و عمده دلیل اهل حق بر نماز نخواندن، این است که یارسان"نیاز" را به‌جای نماز تلقی می‌کند و نماز نمی‌گذارد درحالی‌که دفاتر و کلام‌های منظوم اهل حق، نه تنها از نماز نهی نکرده‌اند بلکه در برخی از دفاتر به اقامه نماز، امر شده است.

اکثریت خاندان‌های اهل حق علیرغم اینکه خود را مسلمان می‌دانند، اما نماز را به‌جا نمی‌آورند. ایشان برای نماز نخواندن خود ادله‌ای بی‌پایه و اساس بیان می‌کنند که هیچ توجیهی شرعی ندارد درحالی‌که منابع دفتری و دیگر آثار اهل حق، ایشان را از نمازخواندن نهی نکرده است.

نورعلی الهی که همواره افکار و عقاید خود را شیعی معرفی می‌نماید معتقد است که امیر المؤمنین علی (علیه‌السلام) خود از حکومت کناره‌ گیری نمودند و هیچ گونه غصب خلافتی از طرف دیگران صورت نگرفته است.

اکثریت سرسپردگان فرقه اهل حق که خود را مسلمان معرفی می‌کنند. حج و قبله خود را کعبه معظمه معرفی می‌کنند، اما معتقد هستند که کسانی که توانایی رفتن به مکه معظمه را ندارند به زیارت قبر سلطان اسحاق بروند تا به‌جای عمره برای ایشان به‌حساب آید!

اکثر پیروان فرقه اهل حق علیرغم اعتقاد به اصل نماز با ادله بی‌پایه و اساس این فریضه الهی را ترک و برای آن اهمیتی قائل نیستند. یکی از بهانه‌های اهل حق بر ترک نماز این است که خدمت به خلق خداوند خود عبادت است و دیگر نیاز به ادای نماز به‌عنوان عبادت نیست.