پائولو كوئليو: دوستی داشتم که دائم‌الخمر بود. امّا هر شب سه بار دعای آوه ماریا را می‌خواند. مادرش از کودکی به این کار عادتش داده بود. حتی موقعی که مستِ لایعقل به خانه می‌آمد، و هر چند حتی به خدا هم اعتقاد نداشت، همیشه سه بار آوه ماریایش را می‌خواند. پس از مرگش، در یکی از مراسم سنت بودم و از روح پیشینیان پرسیدم دوستم کجاست؟ روح پیشینیان جواب داد که حالش خوب است و غرق نور.

پائولو كوئليو: دو نوع خدا وجود دارد. خدایی که معلمین ما به ما آموزش می‌دهند. خدایی که خود با ما صحبت می‌کند. خدایی که یاد می‌گیریم تا از آن بترسیم، و خدایی که با ما از رحمت و بخشایش صحبت می‌کند. دو نوع خدا وجود دارد: خدایی که در ارتفاعات و بلندی‌ها وجود داشته و خدایی که در زندگی روزانه‌ی ما مشارکت دارد. خدایی که از ما وصول کرده و خدایی که وام‌ها و بدهی‌های ما را می‌بخشد!

پائولو کوئلیو در قصه کیمیاگر در بعضی از موارد، قصه خود را بر موهومات سوار کرده و برای بیان مطالب خود از ابزار وهم و خیال بیش از حد استفاده کرده است. شاید مشغولیت فراوان به امر جادوگری و کیمیاگری، او را وهمگرا و خیال‌پرداز بار آورده است و به گفته خود در این امر جز اتلاف وقت و پشيماني هیچ حاصلی برای خود نداشته است.

کتاب کیمیاگر همانند سایر کتاب‌های پائولو، کتاب قصه به سبک رمان است. در منطقه ارزشیابی و سنجش اعتبار کتاب، قصه و رمان بودن دو جهت منفی این کتاب محسوب می‌شود. زیرا قصه بودن صحت‌وسقم ماجرا را تضمین نمی‌کند. در قصه وظیفه نویسنده نقل قصه است چه صحیح و چه ناصحیح. ناقل آن در نقل حوادث دستش باز است که به دلخواه خود و به اقتضای قصه، اسب خود را جولان دهد.

در خانواده‌ای متوسط در یکی از شهر‌های برزیل در سال ۱۹۴۷ میلادی به دنیا آمده و تحصیلات دوران ابتدایی و متوسط را به سختی به پایان رسانده و به قول خودش دیپلم را با رشوه گرفته است. دانشگاه را در رشته حقوق ناتمام رها کرده و چندین بار به علت دیوانگی در بیمارستان بستری‌شده و در نهایت از آنجا فرار کرده است.

سال‌های پس از رنسانس را می‌توان به سال‌های افسار گسیختگی جهان غرب در تمامی ابعاد فردی، اجتماعی و جنبه‌های متعدد روابط انسانی توصیف کرد. پس از برداشته شدن یوغ تعالیم متعصب کلیسای کاتولیک از گردن انسان غربی، چند کنش مهم فکری و فلسفی شکل گرفت که از جمله‌ی آن‌ها، رویکردهای متفاوت به مسئله‌ی انسان و رابطه‌ی او با خداست که زمینه‌های...