مورخین اهل سنت با اقرار به فضائل امام حسن (علیه‌السلام) در کتاب‌هایشان به کرامت و بزرگی و بخشش ایشان اقرار کرده‌اند. دوران حیات امام (علیه‌السلام) در زمانه‌ای سپری شد که بیشتر مسلمانان درگیر دنیاپرستی و هوای نفس بودند. امام (علیه‌السلام) با بخشش اموال خود به فقرا و آزاد کردن بندگان و زهد و دوری از دنیا، اسلام واقعی را به عالمیان نشان دادند.

مناقب و فضایل بی شمار امام مجتبی (ع) بارها در منابع معتبر فریقین بیان شده است. در منابع معتبر اهل سنت میزان و معیار خشنودی خداوند از بندگانش، به رضایت و خشنودی امام حسن مجتبی (ع) مشروط شده است. ورع، کرامت و بخشش‌ های مکرر حضرت در زمان حیات طیبه‌ شان، سبب شده تا علمای اهل سنت به ثبت و ضبط آن بپردازند.

دراویش گنابادی معتقدند که خلافت امری انتخابی است و ائمه اطهار (ع) مطابق اراده مردم عمل می‌کردند. ایشان درباره علت صلح امام حسن (ع) معتقدند که حضرت، چون احساس کردند که برای پذیرش خلافت ایشان مردم دچار اختلاف هستند و بخشی از جامعه به هر دلیلی به امامت ایشان رضایت ندارند، لذا آن امام، طی اقدامی کاملاً دموکراتیک، جوان مردانه و آزادمنشانه، حکومت را طی شرایطی به آن بخش واگذار کردند.

وهابی‌ها ادعا کرده‌اند که امام حسن علیه‌السلام مخالف با حضور در جنگ جمل بودند. اما نکته مهم آن است که علمای اهل سنت می‌نویسند: حضرت یکی از فرماندهان لشکر در جنگ جمل بودند و شتر عایشه را از پای در آوردند. کلیپ را ببینید و انتشار دهید.

گستره عفو و گذشت امام حسن (علیه‌السلام) آن قدر پردامنه بود که حتی قاتلش را هم در برگرفت، به طوری که امام حسین (علیه‌السلام) وقتی از حضرت پرسید: چه کسی شما را مسموم کرد؟ فرمود: از چه رو  می‌پرسید؟ می‌خواهید او را بکشید؟ حساب او را به خداوند واگذار کردم.

مفتیان وهابی ادعا کرده اند که امام حسن مجتبی (ع) کثیرالطلاق بوده با بیان این مطلب قصد در مذمت حضرت دارند. با بررسی در منابع روایی و تاریخی اهل سنت مشخص می شود، بیان چنین ادعایی 100 سال بعد از شهادت امام (ع) صورت گرفته و اگر این مطلب رخ داده بود، قطعاً دشمنان برای تمسخر و اعتراض به حضرت از آن استفاده می کردند.