پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بنا بر نقل مورخین و محدثین اسلامی، با ولادت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجری در شهر مدینه منوره، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) طعم شیرین پدر و مادر شدن را چشیدند. مولودی که حسن نامیده شد تا دریای کرامت الهی در وجودش نمایان شود.

هر چند علمای اهل سنت، فضایل فراوان و بی‌ نظیری برای حضرت بیان کرده‌ اند، در اینجا به دو قسم از فضائل مشهور آن حضرت اشاره می‌ شود:
قسمت اول؛
خشنودی امام حسن (علیه‌السلام) خشنودی خداوند است
از نکات مهم و بسیار قابل توجه در منابع اهل سنت، توجه به معیار و میزان خشنودی خداوند و پیامبرش از بندگان است. در روایات اهل سنت به امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) به عنوان میزان و معیار خشنودی و غضب الهی اشاره شده است. به این معنا که اگر کسی در جستجوی رضایت خداوند رحمان است، باید به دنبال رضایت امام مجتبی و سیدالشهداء (علیهما‌السلام) باشد و اگر کسی خواست تا از غضب خداوند در امان باشد، باید از غضب اهل بیت (علیهم‌السلام) دوری کند تا نتیجه آن خشنودی و رضایت خداوند باشد.

کلاباذی از علمای مشهور اهل سنت در کتابش می نویسد: «رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) می فرمایند: هر کس آنان را دوست داشته باشد، مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست داشته باشد، به یقین خداوند متعال را دوست دارد و هر کس آنان را به خشم آورد، مرا به خشم آورده و هر کس مرا به خشم آورد، خداوند متعال را به خشم آورده است.»[1]
دوری از غضب الهی که منجر به ایمان می‌شود، همان تبعیت از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و اگر کسی از فرمان خدا روی گردان شود، کافر می‌گردد و جزای او خلود ابدی در جهنم است. خدای رحمان به پیامبرش در این باره می‌فرماید:  «قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ [آل‌عمران/32] بگو: فرمان خدا و رسول را اطاعت کنید و اگر (از آنان) روی گردانید (و کافر شوید) همانا خدا هرگز کافران را دوست ندارد.»

قسمت دوم؛
کرامت، بخشش و ورع
کرامت و بخشش امام مجتبی (علیه‌السلام) فضیلتی است که نزد سایر مسلمانان مشهور بوده و هست. علاوه بر محدثین شیعه، علمای اهل سنت نیز بارها به این مطلب اشاره کرده اند. به عنوان نمونه ابن حجر هیتمى در کتاب خود هنگامی که می‌خواهد حضرت را معرفی کند درباره ایشان مى‌نویسد: «حسن ـ (سلام‌الله‌علیه) ـ آقایى کریم، بردبار، زاهد، داراى سکینه و وقار و حشمت، اهل جود و مورد مدح و ستایش بود.»[2]
همچنین قرطبی عالم مشهور اهل سنت درباره امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌نویسد: «او مردى با ورع و فاضل بود.»[3] آنچه بیان شد تنها گوشه‌ای از فضائل و کرامات حضرت بشمار می‌آید.

پی‌نوشت:
[1].  محمد بن أبی إسحاق كلاباذی، بحر الفوائد المسمى بمعانی الأخبار، ص304، دار الكتب العلمية - لبنان، چاپ اول، 1420هـ ق. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ... وَمَنْ أَبْغَضَنِی فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. ابن حجر هيتمی، الصواعق المحرقة، ج2، ص409، مؤسسة الرسالة – لبنان، چاپ اول، 1417هـ. «كَانَ رَضِي الله عَنهُ سيدا كَرِيمًا ... جوادا ممدوحا.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. قرطبی، الاستيعاب فی معرفة الأصحاب، ج1، ص385، دار الجيل، بيروت، چاپ اول، 1412 هـ. «وكان رضي الله عنه حليمًا ورعًا فاضلا.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار