پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بنا بر نقل مورخین و محدثین اسلامی، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) با ولادت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجری در شهر مدینه منوره، طعم شیرین پدر و مادر شدن را چشیدند. مولودی که حسن نامیده شد تا دریای کرامت الهی در وجودش نمایان شود.
هر چند علمای اهل سنت، فضایل فراوان و بی‌نظیری برای حضرت بیان کرده‌اند، در اینجا تنها به دو مورد از آن اشاره می‌شود:

تشابه امام مجتبی (علیه‌السلام) به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌‎وآله)
محدثین شیعه و اهل سنت بارها به تشابه امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اذعان کرده‌اند و در منابع معتبر خود به این موضوع اشاره کرده‌اند. تشابه امام مجتبی (علیه‌السلام) به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در تمام صفات به اندازه‌ای برای مسلمانان آشناست که با دیدن حضرت، مردم به یاد رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌افتادند.

ابوبکر بزاز یکی از علمای مشهور اهل سنت است که در کتابش به این نکته اشاره می کند و می نویسد: «بهی غلام زبیر نقل می کند که روزی عبدالله بن زبیر بر ما وارد شد و ما دسته جمع، شبیه‌ترین شخص از اهل بیت (علیهم‌السلام) به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به یاد می‌آوردیم. در این هنگام عبدالله بن زبیر گفت: من شما را آگاه می‌کنم که شبیه ترین مردم به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حسن بن علی (علیهماالسلام) است.»[1]

قرآن کریم هنگامی که به معرفی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می رسد، از ایشان به عنوان رحمت برای جهانیان  یاد می کند و می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ [أنبيا/ 107] و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.» شباهت امام مجتبی (علیه‌السلام) به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تنها شبهات ظاهری نبوده و اخلاق نیکو و به طور اخص تمام صفات متعالیه پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را نیز در بر می‌گیرد.

علاقه و محبت خاص رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به امام مجتبی (علیه‌السلام)
فرزندان فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برترین مخلوقات خدای رحمان در عالم هستی هستند. شدت محبت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) بر همگان مشخص بوده و هست.
بخاری محدث مشهور اهل سنت در کتاب خود به نقل از براء می‌نویسد: «روزی پیامبر را دیدم که حسن بن علی (علیهماالسلام) را بر روی شانه‌هایش نشانده بود و در این حال می‌فرمود: پروردگارا! من او را دوست دارم، پس تو هم او را دوست بدار.»[2]

دوستی و محبت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تنها به دوست داشتن امام مجتبی (علیه‌السلام) خلاصه نمی شود و پیامبر رحمت، هر آن کس که سبط اکبر را دوست داشته و مطیع و شیعه‌اش باشد را نیز دوست دارد.
ابن ماجه قزوینی یکی دیگر از علمای مشهور اهل سنت در کتاب سنن، به دعای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حق دوستداران امام مجتبی (علیه‌السلام) اشاره می‌کند و می‌نویسد: « خدایا! من او را دوست دارم؛ پس او را دوست بدار و عاشقان او را دوست بدار.»[3]

شدت و علاقه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به امام مجتبی (علیه‌السلام) را می توان در این سخن حضرت مشاهده کرد. آنجا که از نور دیده‌اش به گل خوشبو یاد می‌کند. قرطبی عالم سرشناس اهل سنت در کتاب الاستیعاب از بیان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نویسد: «حسن، گل خوشبوی من از دنیا است.»[4]

پی‌نوشت:
[1]. ابوبکر بزاز، الفوائد الشهير، ج1، ص377، رقم 402، دار ابن الجوزی - السعودية / الرياض، چاپ اول، 1417هـ ق. «عَنِ الْبَهِيِّ، ... الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ»
[2]. بخاری، صحيح بخاری، ج5، ص26، رقم3749، دار طوق النجاة، چاپ اول، 1422هـ ق. «حَدَّثَنَا حَجَّاجُ بْنُ المِنْهَالِ، ... «اللَّهُمَّ إِنِّی أُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ».» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. ابن ماجه قزوینی، سنن ابن ماجه، ج1، ص151، بشار عواد معروف، دار الجيل، چاپ اول، 1418هـ ق. «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ ... وَأَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُ.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. قرطبی، الاستيعاب فی معرفة الأصحاب، ج1، ص385، دار الجيل، بيروت، چاپ اول، 1412 هـ ق. «وإنه ريحانتی من الدنيا.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار