مکاتب اهل سنت
برخی از انصار از ترس غصب خلافت و منع جانشینی امیرالمؤمنین(ع) توسط برخی از صحابه، تصمیم گرفتند مدینه را از این آسیب نجات دهند و حاکمی برای شهر خود انتخاب کنند. گزارش سقیفه، سال‌ها پس از وقوع توسط خلیفه دوم نقل شد. این انتخاب مبنای شرعی نداشته و انتخاب خلیفه طبق اصول اسلامی صورت نگرفت.
روایات زیادی در کتب اهل سنت در فضیلت حضرت زهرا(س) نقل شده است که عالمان اهل سنت، طبق آن روایات به این نتیجه رسیده‌اند که حضرت زهرا(س) برترین فرد امت اسلام پس از رسول خدا (ص) است و حتی از خلفا نیز برتر هستند. کسی که به حضرت دشنام دهد، کافر است و هر نسبی غیر از نسب حضرت زهرا(س) در قیامت معتبر نیست.
عبدالحمید خود هر شایعه‌ای علیه نظام را بدون تحقیق و بررسی، مطرح می‌کند و وقتی تخلفات باند تحت مدیریتش برملا می‌شود، تحمل نکرده و نسبت از خدا بی‌خبری و عدم دیانت می‌دهد؛ ازجمله دروغ‌های بی‌دلیل او، اتهام تعرض جنسی به زندانیان، طلاب جامعه المصطفی عامل ورود کرونا و مسمومیت دختران دبیرستانی توسط حکومت جهت سرکوب اعتراضات است.
عبدالحمید افشای تخلفات مراکز تحت مدیریتش را دروغ و تهمت خواند؛ در حالی که خود بدون تحقیق و بررسی در تریبونی که در اختیار دارد، شایعات منتشر شده را مطرح می‌کند؛ ازجمله دروغ‌گویی او درباره تعطیلی گورستان بهائیان و شهید خواندن فرد خلافکاری که در حال سرقت کشته شد.
دو هفته پیاپی عبدالحمید به دولت اتهام می‌زند که نمازخانه اهل‌سنت در تهران را تصرف کرده است و از کلاهبرداری باند مکی و وثیقه قرار دادن این ملک، به عنوان ضمانتِ طرحی که بابت آن 60 میلیارد گرفته‌اند و طبق قرارداد عمل نکرده‌اند، سخنی نمی‌گوید. وی با تحریک احساسات مریدان خود، تخلف اقتصادی خود را با اتهام تعصب و سیاستِ «جلوگیری از نماز» توسط دولت می‌پوشاند که مصداق تشویش اذهان عمومی است.
یک سال است که پس از سخنان عبدالحمید، برخی از نمازگزاران مسجد مکی، راهپیمایی کرده و علیه نظام، بسیج، سپاه و رهبر انقلاب، شعارهای هنجارشکنانه سر می‌دهند و گاهی این شعارها، منجر به حمله، به نیروهای امنیتی حاضر در صحنه می‌شد. این هفته عبدالحمید، به واکنش برخی نمازگزاران نسبت به سخنان خود گله کرده و آن را کار افراد نفوذی دانست.
عبدالحمید برای فرار از فشار افکار عمومی اهل‌سنت تلاش کرد تا تخلفات اقتصادی زیرمجموعه خود را کتمان کند و پلمپ ساختمانی که در آن اهل‌سنت تهران نماز می‌خواندند را به مخالفت با اهل‌سنت و جلوگیری از نماز خواندن آنان ربط دهد؛ ولی واقعیت این است که مراجع قضایی حکم به جبران خسارت از وثیقه قرارداد کرده‌اند.
عبدالحمید طرح جنجالی خود در مصالحه فلسطینیان و اسرائیل را مسکوت گذاشت و بار دیگر به آن نپرداخت و به جای آن، در دفاع از مردم غزه درخواست کرد که دولت‌های دیگر، مردم غزه را به کشورشان راه دهند تا نجات یابند. در این‌باره باید گفت که پذیرش مردم غزه در کشوری غیر فلسطین، توطئه‌ای اسرائیلی است. مردم غزه که فهمیده‌اند این توطئه جهت اخراج آنها از فلسطین است، مهاجرت را نپذیرفته‌اند.
کوچاندن مردم فلسطین به کشورهای هم‌جوار، یکی از طرح‌هایی است که قدمت زیادی دارد و این فکر از ذهن صهیونیست‌ها بیرون نرفته است و آن را به عنوان راهکاری آسان برای حل موضوع فلسطین می‌دانند؛ اما کشورهای عربی و اسلامی، متوجه این توطئه هستند و به این اقدام رضایت نمی‌دهند.
عبدالحمید طرحی برخلاف اسلام جهت حل مشکل فلسطین ارائه داده است؛ وی با این استدلال که چون مسلمانان نمی‌توانند دشمن را نابود یا بیرون کنند و شدنی نیست، نباید بر احقاق حق خود پافشاری کنند؛ این در حالی است که در جنگ خیبر در صدر اسلام، پس از گریختن دو گروه مسلمان از میدان جنگ و القای حس ناامیدی به دیگران پیامبر(ص) تسلیم شدن را نپذیرفت و فرمانده دیگری انتخاب کرد.
ارادت به حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) جزء اعتقادات اهل تسنن است، چند تن از شخصیت‌های بانوان اهل سنت، با بیان اینکه حساب برادران و خواهران اهل تسنن از نواصب جداست، تأکید کردند: محبت به اهل بیت (علیهم‌السلام) به ویژه به حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) جزء لاینفک اعتقادات و ایمان اهل تسنن است.
عبدالحمید با ژست انصاف و عدالت‌خواهی درباره درگیری فلسطین و اسرائیل سخن گفته و از مقررات اسلام در جنگ‌ها و رعایت قوانین اسلامی حتی در مبارزه می‌گوید و اعلام می‌کند ما عدالت‌خواهیم؛ هر طرفی که مسائل اخلاقی را رعایت نکند، مورد حمایت ما نیست، ولی در اظهاراتش غصب گذشته اسرائیل را در نظر نگرفته است.
طرح عبدالحمید برای حل مشکل فلسطین اینست که باید: «اسرائیل را به رسمیت بشناسیم؛ ملت فلسطین و اسرائیل ۷۵ سال در کنار هم زندگی کرده‌اند و هر دو از یکدیگر ضربه خورده‌اند؛ باید از خیلی چیزها گذشت تا بتوان به حل‌وفصل منصفانه و عادلانه رسید». درحالی که اسرائیل انصاف نداشته و قانع به طرح‌های عادلانه نیست.
عبدالحمید می‌گوید چون مسلمانان نمی‌توانند با اسرائیل مقابله کنند، باید با او کنار بیایند و از حق خود بگذرند؛ درحالی که در اسلام، ستم‌پذیری خود گناهی نابخشودنی است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «به کسانی که ستم کرده‌اند متمایل مَشوید که آتش دوزخ به شما می‌رسد».