سفارش عبدالحمید به لزوم کار فرهنگی دولت

  • 1402/08/20 - 11:06

دو هفته پیاپی عبدالحمید به دولت اتهام می‌زند که نمازخانه اهل‌سنت در تهران را تصرف کرده است و از کلاهبرداری باند مکی و وثیقه قرار دادن این ملک، به عنوان ضمانتِ طرحی که بابت آن 60 میلیارد گرفته‌اند و طبق قرارداد عمل نکرده‌اند، سخنی نمی‌گوید. وی با تحریک احساسات مریدان خود، تخلف اقتصادی خود را با اتهام تعصب و سیاستِ «جلوگیری از نماز» توسط دولت می‌پوشاند که مصداق تشویش اذهان عمومی است.

نمازخانه اهل سنت در تهران

.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در سخنانش با اشاره به طوفان الاقصی و جنگ غزه و اسرائیل گفت: «در این ایام که همه مردم نگران و پریشان اوضاع مردم فلسطین و غزه هستند، نمازخانه‌ای چهارصد، پانصدمتری را که مردم چندین سال است در تهران در آن نماز جمعه می‌خواندند، پلمپ و تصرف کردند. جامعه اهل‌سنت و تمام مردم آزاده ایران، از این بابت به شدت گلایه دارند. کاش می‌گذاشتید در این زمان، از مظلومان غزه حرف زده شود، نه اینکه نمازگزاران فریاد مظلومیت سر بدهند و از مشکلی که برایشان پیش آمده است، ناله کنند. در شرایط کنونی که دین‌گریزی در کشور ما بر اثر عملکرد سیاست‌مداران افزایش یافته و در جمهوری اسلامی، مردم باید به عبادت و نماز تشویق بشوند، کسانی که نمازخانه و محل عبادت را تعطیل می‌کنند، جواب خدا را چه می‌دهند؟! درخواست همه، مخصوصاً درخواست نمازگزاران نمازخانه پونک آن است که این نمازخانه بازگشایی شود».[1]

عبدالحمید هم‌زمانی تعطیلی نمازخانه پونک با جنایات اسرائیل در غزه را غنیمت دانسته و نظام را متهم کرده که در این ایام داغی بر ما وارد کرده که دیگر نمی‌توانیم به یاد مظلومین غزه باشیم؛ اما بیان چند نکته در این خصوص:

اول: مطالبی درباره کلاهبرداری باند مکی و وثیقه قرار دادن این ملک به عنوان ضمانت، طرحی است که بابت آن سه سال قبل 60 میلیارد گرفته شده است. طرف قرارداد گفته که نه به مفاد قرارداد عمل شده، نه پول را برگردانده‌اند و نه خسارتی پرداخت گردیده است. در نهایت با شکایت طرف خسارت‌دیده، وثیقه با حکم دادگاه فروخته شده تا خسارتِ بیت‌المال برگرداننده شود.[2] عبدالحمید دو هفته است که یک طرفه به قاضی رفته و فقط نظر خود را می‌گوید. وی تاکنون در خصوص شبهاتی که درباره فساد اقتصادی مجموعه زیر نظرش مطرح است سخنی نگفته و در پوشش مسئله‌ای دینی، در تریبون عمومی باج‌خواهی می‌کند. 

عبدالحمید می‌گوید درخواست همه آنست که این نمازخانه بازگشایی شود. اگر افرادی که او مدعی درخواست‌شان است، دین‌دار هستند، آنها نمی‌خواهند به هر قیمتی این نمازخانه باز شود. آنان نظر به واقع دارند و قضیه را با تعصبات مذهبی نمی‌نگرند. اگر یک مسجد، مشکل حقوقی و شائبه غصب در آن باشد، متدینین در آن نماز نمی‌خوانند. اگر نمازگزاران نمازخانه پونک، خواستار بازگشایی آنجا شده‌اند، مشکل از علمایشان است که به آنها به اشتباه گفته‌اند که دین فقط از شما نماز (حتی در محل غصبی) می‌خواهد. به آنها گفته نشده که نماز در مکان غصبی باطل است. نماز در جای غصبی، هرچند که بر روی فرش غیرغصبی باشد، باطل است؛ حتی اگر کسی با دیگری در ملکی شریک باشد، در صورتی که سهم هر یک از دیگری جدا نباشد، نمی‌تواند بدون رضایت شریک در آن ملک نماز بخواند.[3] ابتدا وضعیت ملکیت نمازخانه پونک را مشخص کنید تا دین را در تقابل با حکم مراجع قضایی عنوان نکنید.

تشویق به معنویات و استقبال جوانان به امور معنوی در فضای غیرشرعی و بدون مراعات احکام فقهی فایده‌ای ندارد. به‌جای تشویش اذهان عمومی و اتهام تعصب و متهم کردن دولت به سیاست «جلوگیری از نماز»، قسمتی از املاکی که با پول قرارداد خریده‌اید، از سود چندصد میلیاردی آن[4] جریمه این قرارداد را پرداخت کنید و ساختمانی که به عنوان ضمانت بوده، آزاد کنید و در آن نماز بخوانید. 

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در تاریخ 12 آبان 1402.
[2]. «ادامه باج خواهی عبدالحمید در پوشش دین»
[3]. احکام مکان نمازگزار در توضیح المسائل مراجع.
[4]. «ادامه باج خواهی عبدالحمید در پوشش دین»

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.