تبلیغات سبب است که امروزه چهره‌ای متفاوت از ابن‌تیمیه به جوانان مسلمان ارائه شود. چهره‌ای که ابن‌تیمیه را اندیشمند و مبین معارف اسلامی معرفی کرده و او را شیخ الاسلام می‌خواند. این در حالی است که عالمان اهل‌سنت به اشتباهات گوناگون وی اعتراف داشته‌اند.

ابن‌تیمیه معتقد است طلب حاجب در چیزی که برآورده شدن آن مختص خداوند است مثل شفای مریض از غیر خداوند جائز نیست. در پاسخ باید گفت که اختصاص اعمالی هم‌چون شفای مریض به خداوند صحیح نیست، بلکه بالاتر از آن هم‌چون خلقت از بشریت به اذن خداوند صورت گرفته است.

احادیث بسیاری در برتری امیرالمومنین (علیه‌السلام) از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل شده است که یکی از آن‌ها حدیث ولایت است. این روایت از سوی ابن‌تیمیه تضعیف شده است و این در حالی است که البانی آن را صحیح می‌داند و ابن‌تیمیه را در نقد شیعیان، عجول دانسته است.

از جمله کسانی که به حمایت و بلکه ترویج نظریه تثلیث پرداخته بی‌شک ابن‌تیمیه بزرگ‌ترین نظریه پرداز قرن هفتم وهابیت است.

ابن تیمیه می‌گوید: جنگ‌های حضرت علی با عایشه، طلحه و زبیر و معاویه به خاطر دین و آخرت نبوده و بلکه حضرت علی (علیه‌السلام) برای رسیدن به قدرت و حکومت با مخالفان خود جنگید. این در حالی است که بسیاری از علمای اسلامی بر این عقیده هستند که آن حضرت درست عمل کرده و افراد مقابل آن ظالم و متجاوزند.

از آن‌جایی که ابن‌تیمیه در موارد متعدد دشمنی خود را با امیرالمومنین (علیه‌السلام) و اهل‌بیت رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به اثبات رسانده، نزول آیه ولایت را نیز در شأن امیرالمومنین (علیه‌السلام) انکار کرده است.