ابن‌تیمیه در یکی از اظهارنظرهای خود پیرامون جنگ جمل و صفین بر این اعتقاد است که حضرت علی (علیه‌السلام) بنا به نظر شخصی خود و بدون این‌که دستوری از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) داشته باشد، به جنگ با عایشه، طلحه، زبیر و معاویه پرداخته و باعث کشته شدن مسلمانان زیادی گردیده است. اکثر صحابه پیامبر نیز لزومی در همراهی آن حضرت در این دو جنگ ندیده و او را همراهی نکردند.[1]
در پاسخ به این عقیده جاهلانه و نابخردانه، هیثمی آورده است: حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره جنگ با ناکثین، قاسطین و مارقین به من خبر دادند.[2]
زید بن‌وهب می‌گوید: اطراف حذیفه جمع شده بودیم. حذیفه از ما پرسید: اگر اصحاب و یاران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دو گروه شده و با هم به نبرد پردازند، چگونه عمل خواهید کرد؟ بعضی از اصحاب حذیفه گفتند: ای اباعبدالله! اگر چنین اتفاقی افتاد، تکلیف چیست؟ حذیفه در پاسخ گفت: با گروهی که به سوی حضرت علی (علیه‌السلام) دعوت می‌کند، همراه شوید، زیرا این گروه بر کشتی هدایت سوارند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. ابن‌تیمیه حرانی، منهاج السنه النبویه فی نقض کلام الشیعه القدریه، بیروت لبنان، ج3، ص715
[2]. هیثمی، مجمع الزوائد و منبع الفوائد، دار الکتب العلمیه، بیروت لبنان، ج7، ص238. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. همان، ص236. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.