وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید متناقضی دارند؛ از جمله نظرشان درباره زندگی و حیات برزخی است که در این عقیده، آنان با آیات و روایات مورد قبول خود و نیز بزرگان و بنیان‌گذار افکارشان در تناقض بوده و مخالفند.

یکی از عقاید متناقض وهابیت، اعتقاد آنان به جهاد با مسلمانان و علتی است که برای آن بیان می‌کنند؛ آنان مدعی‌اند که بسیاری از مسلمانان معاصرشان، اگرچه توحید ربوبی دارند، ولیکن دچار شرک عبادی هستند و باید برای رسیدن آن‌ها به توحید در عبادت با آنان جنگید؛ باید گفت عقیده امری فرهنگی است و باید افراد را متقاعد کرد و با اجبار قابل تحقق نیست و نمی‌توان آن را راستی‌‌آزمایی کرد.

وهابیت توسل به مخلوق خداوند را جایز نمی‌دانند؛ آنان به دلیل روایات، توسل به قرآن را جایز می‌دانند؛ بنابراین توجیه کرده‌اند که یکی از دلایل احمد بن حنبل که قرآن را مخلوق نمی‌دانست، همین مسئله بوده است؛ در حالی که کسی بخواهد به قرآن متوسل شود، به یک جلد قرآن کریم اشاره کرده و به آن متوسل می‌شود؛ کاری به حقیقت آن نزد خداوند ندارد و همه متفقند که این قرآن که در دست ماست، مخلوق است و این عقیده از تناقضات وهابیت است.

وهابیان در بسیاری از مسائل با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقاید و عملکرد متناقض دارند؛ از جمله آن، برخورد آنان با دستاوردهای تمدن جدید است. اندیشه وهابیت بدون انعطاف، مخالف با عقل، با تأکید بر نقل‌گرایی بوده و مخالفت آن با پیشرفت‌های علمی و تکنولوژی، باعث شد که این تفکر به مرور جایگاه خود را از دست دهد. نسل جدید وهابیت انعطاف‌پذیر گشته و معتقدند چون تمام اختراعات در قرآن به طور آشکار نیامده، اگر با قرآن ناسازگار نباشد، می‌توان آن را مجاز دانست و بدعت به شمار نمی‌رود.

وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، اعتقاد به وجوب انهدام قبور و ساختمان‌ها بر روی قبر است. آنان با اصرار زیاد، قبرستان‌های مکه و مدینه و آثار به جای مانده از صدر اسلام را نابود کردند؛ ولی قبر امامان اهل‌سنت و بزرگان خود و نیز آثار یهودیان را تخریب نکردند.

وهابیان در بسیاری از مسائل، عقایدی متناقض دارند؛ از جمله آن عقاید، افراط و تفریط در مقابله با دو گروه است که هر دو را گمراه می‌دانند؛ برخورد آنان با مسلمانان گمراه (به زعم خود) دستور به قتل و مصادره اموال آنان است و برخورد آنان نسبت به حاکمان جائر، تبعیت از آنان و عدم قیام علیه آنان است.