ابن تیمیه می‌گوید زمانی فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درخواستی کرد و او به فاطمه خواسته‌اش را نداد، پس ابوبکر، خلیفه پیامبر نیز می‌تواند خواسته ایشان را برآورده نکند؛ ابوبکر به کسی در طول عمرش ظلم نکرده و فاطمه هم معصوم نیست که هر چه بخواهد حقش باشد.

ابن تیمیه شهادت دادن خدا و رسول را بر انفاق‌های ابوبکر بدون ذکر سند، دلیل می‌آورد، که این سخن حقیقت ندارد و در مورد انفاق‌های ابوبکر تنها چیزی که آمده است این است که او دو شتر به پیامبر اکرم در هنگام هجرت از مکه به مدینه داد که با شرط گرفتن ثمن آن مورد پذیرش پیامبر قرار گرفت و انفاق‌های دیگری که به او نسبت داده‌اند، با وضعیت معیشتی او و پدرش قبل از بعثت منافات دارد.

از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.

اهل سنت در تکفیر دیگران احتیاط می‌کنند. تقی الدین سبکی به صراحت می‌گوید: مومن حکم به کفر کسی که شهادتین بر زبانش جاری کند، نمی‌کند. اما ابن تیمیه به صراحت اعلام می‌کند که افزون بر شهادتین، انجام اعمال عبادی نیز لازم است، بنابراین اگر کسی نماز نخواند، تکفیر می‌شود.

سلف در نزد مسلمانان به معنای گذشتگان صالح است و ابن تیمیه معتقد است صحابه، تابعین و تابع تابعین از منابع شریعت هستند؛ اما در عمل ابن تیمیه دوگانگی وجود دارد، که ناشی از این است که او خود معتقد به سلفیت نیست، بلکه به بهانه سلفیت و تمسک به عمل صحابه می‌خواهد عقاید باطل خود را منطقی جلوه داده و به همه بقبولاند.

ابن‌تیمیه حرّانی که در راستای پیروی از سیره بنی‌امیه، مبنی بر کاستن از جایگاه والای اهل‌بیت (علیهم السّلام) کوششی مستمر، امّا بی‌ثمر دارد به حزن حضرت زهرا (علیها السّلام) در فراق پدر بزرگوارش اعتراض و آن را مورد نکوهش قرار داده و گفته بر فرض هم بنا باشد این حزن ممدوح باشد به حزن ابوبکر در غار برای پیامبر نمی‌رسد.