از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، «ابن‌تیمیه حرّانی» به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت (علیهم السّلام) و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظر مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. ابن‌تیمیه و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء (علیه السّلام) نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند؛ چنان که او می‌گوید: «شیطان به سبب کشته شدن امام حسین (علیه السّلام) دو بدعت در میان مردم رواج داده؛ یکی بدعت محزون شدن، گریه کردن و نوحه‌سرایی برای امام حسین (علیه السّلام) در روز عاشورا و دیگری بدعت شادی و خوشحالی که اهل‌سنت در این روز دارند.»[1]

که در پاسخ می‌گوییم: ابن‌تیمیه حرّانی که عزاداری شیعیان را بدعت و حماقت می‌خواند اگر معنای بدعت را نمی‌داند و یا نمی‌خواهد بداند، مشکل خود اوست؛ ولی اگر بناست بر اساس عداوت و کینه و یا فهم ناقص خود، عزاداری شیعیان که ریشه در آیات قرآن کریم، روایت اهل‌بیت (علیهم السّلام) و فطرت سلیم بشری دارد را بدعت و حماقت بپندارد، بهتر است برای شناخت بدعت‌گذاران واقعی در دین مبین اسلام به برخی از بدعت‌های بزرگان خود، بنگرد و از نسبت دادن بدعت به شیعیان بپرهیزد. که در این مقاله به یک نمونه از بدعت‌های بزرگان وی اشاره می‌نماییم.

- از جمله احکامی که در قرآن و سنّت نبوی دلیلی برای آن مشاهده نشد، ولی عمر از آن نهی کرد و تا به امروز نیز توسط معتقدان به وی عمل می‌شود، نماز خواندن پس از نماز عصر (جه نماز قضای واجب، چه نماز مستحب) است و سزای کسی که چنین می‌کرد تازیانه‌های وی بود. بخاری و استادش عبدالرزاق صنعانی، روایت کرده‌اند: «عمر بن خطاب کسانی را که پس از نماز عصر به نماز می‌ایستادند را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد.»[2]

سنت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان عمر به جایی رسید که صحابه‌ای همچون ابوایّوب انصاری که از بزرگان نیز بودند از ترس تازیانه‌های عمر نماز خواندن پس از نماز عصر را ترک و پس از عمر بن خطّاب دوباره به این کار روی آوردند: «ابوایّوب انصاری تا پیش از زمان خلافت عمر دو رکعت نماز پس از نماز عصر به پامی‌داشت، امّا پس از خلافت عمر آن را ترک کرد، ولی چون عمر از دنیا رفت دوباره به این کار روآورد. به او گفته شد: چرا در زمان عمر ترک کردی؟ گفت: به خاطر ترس از تازیانه عمر.»[3]

پی‌نوشت:

[1]. «و صار الشّیطان بسبب قتل الحسین رضی الله عنه یحدث للنّاس بدعتین بدعة الحزن و النّوح یوم عاشوراء... و کذلک بدعة السّرور و الفرح.» منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 554.
[2]. «رأیت عمر بن الخطّاب یضرب علی الصّلاة بعد العصر.» مصنف عبدالرزاق، عبدالرزاق، المکتب الإسلامی، بیروت، ج 2، ص 429.
[3]. «... أنّ أبا أیّوب کان یصلّی قبل خلافة عمر رکعتین بعد العصر فلمّا استخلف عمر ترکهما فلمّا توفّی عمر رکعهما... .» مصنف عبدالرزاق، عبدالرزاق، المکتب الإسلامی، بیروت، ج 2، ص 433.