پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ چون وجود تحریفات در مباحث عاشورایی بسیار چشمگیر است؛ لذا باید مطالبِ مرتبط با جریان قیام حسینی را از منابع معتبرِ آن بیان کرد. نورعلی تابنده (قطب سابق دراویش گنابادی) کلامی را به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده‌ و می‌گوید: «وقتی امام حسین علیه‌السلام می‌گوید: اسلام قوی نمی‌شود و آبیاری نمی‌شود، مگر به خون من؛ پس شمشیرها زود بیایید؛ پس دشمن شمشیرها نیست. اگر خون او را هم بریزند با آنها دشمن نیست. آن شمشیرها با خدا دشمن هستند». [1]

این کلام نورعلی تابنده با توجه به مضمون کلام «ان کان دین محمد لم یستقم الا بقتلی یا سیوف خذینی»؛ «اگر دین محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله جز با خون من استوار نمی‌ماند؛ پس ای شمشیرها مرا دریابید». بیان شده است. اگر چه این جمله مشهور را به امام حسین علیه‌السلام نسبت می‌دهند، ولی با مراجعه به منابع تاریخی و حدیثی قابل استناد، گزارشی در این زمینه مشاهده نگردیده و گویا این جمله، از ابیات یکی از شاعران قرون اخیر است. کتاب های تألیف شده در چند دهه اخیر هیچ‌کدام سند و مأخذ این جمله را ذکر نکرده‌اند و کتبی که این جمله را نوشته‌اند، فقط با اتکا به شهرت و آوازه‌ای که این سخن دارد، آن را با عنوان یکی از سخنان امام حسین علیه‌السلام در آثار خود آورده‌اند!

محققین مقتل جامع سیدالشهدا در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که جمله مدنظر از امام حسین علیه‌السلام نقل نشده است و لذا در این باره می‌نویسند: «جمله مشهور: إنْ کانَ دینُ مُحَمَّدٍ لَمْ یَسْتَقِمْ إِلا بقتلی، یا سیوف خُذینی از سخنان امام حسین نیست؛ بلکه گوینده آن شیخ محسن بن محمد حویزی حائری (۱۳۰۵ق) معروف به ابوالحبّ حویزی [2] است که آن را از زبان امام حسین گفته است». [3]

شیخ محسن حویزی حائری، در کتاب دیوان خود به نام «الحائریات» چنین سروده است: 

«اعطیت ربی موثقا لا ینتهی                الا بقتلی فاصعدی وذرینی

ان کان دین محمد لم یستقم             الا بقتلی یا سیوف خذینی»؛[4]

«من عهدی با پروردگارم بسته‌ام که هیچ‌گاه تمام شدنی نیست، مگر با کشتن من، پس ای نفس بالا برو و مرا رها کن!؛ دین محمد برپا نمی‌شود، مگر با ریختن خون من؛ پس ای شمشیرها مرا دریابید!»

نورعلی تابنده «قطب سابق دراویش گنابادی» مدعی قطبیت و جانشینی امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه بود، در صورتی که از علوم قرآنی و تاریخ بهره بسیار کمی داشت؛ به همین خاطر نیز توانایی قرائت صحیح قرآن و آشنایی با جملات حضرات معصومین علیهم‌السلام را نداشت و نمی‌دانست که این سخنی که مضمونش را در کلامش ذکر کرده، توسط شاعر عرب سروده شده است.

پی‌نوشت:
[1]. کانال رسمی دراویش گنابادی.
[2]. شیخ محسن حویزی حائری، معروف به «ابوالحب حویزی»، از خطبای بنام حسینی و از شاعران شیعه کربلا بود و در سال‌های (۱۳۰۵-۱۲۳۵ ق) زندگی می‌کرد. وی دارای دیوان شعری به نام «الحائریات» است.
[3]. گروهی از تاریخ‌پژوهان زیر نظر حجة الاسلام و المسلمین استاد مهدی پیشوایی، تاریخ قیام و مقتل جامع سید الشهداء، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، عترت، چ ۲، زمستان ۱۳۹۱، ج ۲، ص ۵۶۷.