نورعلی تابنده در ضمن یک سخنرانی، مطالبی نادرست در مورد جایگاه عایشه نزد رسول خدا (ص) و همچنین عکس‌العمل او هنگام شنیدن خبر شهادت امیرالمؤمنین (ع) نقل نموده که با واقعیت‌های تاریخی ناسازگار است. جای تعجب است، کسی که مدعی ارشاد انسان‌ها در راه‌های ملکوت است چگونه به ساده‌ترین مطالب تاریخی جهل دارد!

نورعلی تابنده قطب سابق دراویش گنابادی که خود را ولی خدا و صاحب علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانست، کلامی را به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده که محققین، آن جمله را شعر شاعری عراقی می‌دانند، که در بین مردم به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده شده است.

«نورعلی تابنده»، بارها در مباحث فقهی، اظهارنظر اشتباه کرده است، در حالی که اقطاب صوفیه اعتقاد دارند «اقطاب» باید در مباحث طریقتی اظهارنظر کرده و در امور شریعت دخالت نکنند؛ پس «نورعلی تابنده»، خلاف مبانی خود عمل کرده است.

نورعلی تابنده، تلاش کرده جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) را معتقد به مذهب شیعه معرفی کند؛ در حالی که با بررسی آموزه‌های بیان شده در کتاب مثنوی، و همچنین در فضای اعتقادی خانواده او، گرایشات بسیار هماهنگی، با اهل‌سنت مشاهده می‌گردد.

نورعلی تابنده، برای توجیه دست‌بوسی که صوفیان به هنگام دیدن رفقای درویش خویش انجام می‌دهند، به بوسیدن دست حضرت زهرا (س) توسط رسول خدا (ص)، استشهاد کرده؛ در حالی که علت انجام این عمل، توسط رسول خدا (ص) اشتیاق ایشان به بهشت بوده و هیچ ارتباطی با رابطه مرید و مرادی ندارد.

نورعلی تابنده تلاش داشته رابطه حضرت زهرا(س) و خلفا را مسالمت‌آمیز نشان دهد، این درحالی است که کتاب‌های تاریخی، گواه ظلم‌های متعدد خلفا به خاندان رسالت، مخصوصاً حضرت زهرا(س) است.