جایگاه قطب
نورعلی تابنده قطب سابق دراویش گنابادی که خود را ولی خدا و صاحب علوم اهل بیت علیهم‌السلام می‌دانست، کلامی را به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده که محققین، آن جمله را شعر شاعری عراقی می‌دانند، که در بین مردم به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده شده است.
اقطاب دراویش گنابادی، مقام خویش را هم‌طراز امام معصوم(ع) دانسته و برای القای چنین تفکری در بین مریدان خویش، از راهکارهای متعددی استفاده کرده‌اند؛ یکی از این راهکارها این بوده که راه تشخیص اقطاب را به وسیله نص دانسته، ولی در فرهنگ شیعی، نص برای تشخیص امام معصوم(ع) تعیین شده است.
یکی از انحرافات فرقه‌ی صوفیه، قطب‌سازی و ادعای مقامات معنوی برای قطب است که او را تا جایگاه ائمه‌ی معصومین (ع) بالا برده و قائل به مقام ولایت، برای قطب هستند که عده‌ای از شیوخ صوفیه، قطب و جایگاه قطبیت را بی‌اساس و به ساختگی بودن و جاه‌طلب دانستن آن از طرف اقطاب صوفیه اعتراف کرده‌اند.
یکی از عقاید صوفیان که مخالف عقیده شیعیان بوده و کاملا مردود است، ادعای بی‌نیازی از امام زمان (علیه‌السلام) در زمان غیبت است، که وجود قطب را کافی از وجود امام معصوم دانسته و اطاعت از او را بر خود واجب می‌دانند.