پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عده‌ای از سران صوفیه نسبت به جایگاه امام معصوم، خصوصا حضرت ولی عصر(علیه‌السلام) خدشه وارد کرده و در زمان غیبت امام، وجود قطب در صوفیه را در حکم امام معصوم دانسته‌اند. چنان‌چه صفی علیشاه در مقدمه دیوانش به این مطلب اشاره کرده و گفته: «مطلب دوم– در معرفت قطب. صاحب این مقام باید در علم و قدرت و سایر اوصاف الهی سرآمد اهل عالم باشد به قسمی که در زمان غیبت امام، وجودش کافی از وجود امام باشد.»[دیوان صفی علیشاه، ص 26]
این عقیده فاسد و باطل صوفیه نسبت به حضرت ولی عصر(علیه‌السلام)، کاملا با اعتقادات شیعیان، که وجود امام معصوم را در هر زمان واجب دانسته، در تضاد بوده و حتی با ادعای تشیع این افراد که خود را از شیعیان و محبین اهل‌بیت(علیهم‌السلام) می‌دانند، مخالفت دارد، که این عقیده‌ی بی‌نیازی از امام معصوم در کلام صوفیان، نشان از ضلالت این فرقه انحرافی می‌دهد.

پی‌نوشت:
صفی علیشاه، میرزا حسن، دیوان صفی علیشاه، به کوشش منصور مشفق، تهران، انتشارات صفی علیشاه، 1379 هـ ش، چاپ اول، ص 26.