پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از راه‌های شناخت مدعیان دروغین، شناسایی بدعت‌ها و تغییراتی است که وی در احکام و شرایع دینی ایجاد کرده است. احمد الحسن بصری، یکی از مدعیان دروغینی است که بدعت‌های زیادی در احکام و شرایع دینی ایجاد کرده است.

عباس فتحیه -یکی از مبلغین جریان انحرافی احمد اسماعیل بصری- برای توجیه بدعت‌هایی که احمد اسماعیل بصری در مباحث مختلفی همچون وضو، نماز و ... ایجاد کرده،[1] دست به توجیهاتی زده و در همین راستا می‌گوید: «نرم‌ افزارها اگر بعد از مدتی به‌روزرسانی نشوند، آپدیت نشوند، کار نمی‌کنند؛ قانون‌ها بعد از یک مدت بازنویسی می‌شوند. دین یک نرم‌ افزار است. شریعت یک قانون است؛ قانونی که خدا برای رفع مشکلات نوشته. نیازهای مردمی که دائماً شرایطشون و اقتضائشون عوض می‌شود، آیا دین نیاز به آپدیت ندارد؟ ...»[2]

باید توجه داشت که بین قوانین بشری و الهی، تفاوت‌های بنیادی وجود داشته، به‌گونه‌ای که تغییر قوانین بشری، معلول عللی همچون تغییر نیازها یا کشف اشتباهات قوانین پذیرفته شده است، درحالی که تغییر قوانین شرایع الهی، ناشی از تحریف ادیان و تغییر مقتضیات و نیازهای بشری بوده است. قوانینی که رسول خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله برای بشر آورده، طبق مبانی اسلامی، تا روز قیامت تغییرناپذیر است؛ زیرا تمام مذاهب اسلامی بر این اعتقادند عواملی که برای تغییر شرایع در ادیان دیگر بیان شد، بعد از ارسال رسول خاتم، وجود ندارد.

قرآن کریم به عنوان اصلی‌ترین منبع دینی، از تحریف محفوظ بوده، اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز به‌گونه‌ای قوانین اسلامی را به اصحاب آموزش داده‌اند که آنها توانایی داشتند با تغییر شرایط، حکم الهی را به دست بیاورند؛ همان گونه که هشام بن سالم از امام صادق علیه‌السلام نقل کرده: «إِنَّمَا عَلَیْنَا أَنْ نُلْقِیَ إِلَیْکُمُ الْأُصُولَ وَ عَلَیْکُمْ أَنْ تُفَرِّعُوا»؛[3] «ما وظیفه داریم اصول را برای شما بگوییم و شما موظفید فروع را از آنها استخراج کنید».

پس قوانین اسلام، قوانینی است کامل و جامع و به گونه‌ای به مسلمانان آموزش داده شده که همه نیازهای هدایتی بشر را پیش‌بینی کرده و برای نیازهای ثابت بشر، قوانین ثابت و برای نیازهای متغیر بشر نیز قوانین متغیر وضع کرده است. روایات اسلامی، حاکی از عدم تغییر و نسخ قوانین اسلامی است. زراره نقل می‌کند، از امام صادق علیه‌السلام در مورد حلال و حرام سؤالی پرسیدم؛ آن حضرت فرمودند: «حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ أَبَداً إِلی یَوْمِ الْقِیَامَةِ، وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلی یَوْمِ الْقِیَامَةِ، لَایَکُونُ غَیْرُهُ وَ لَا یَجِیءُ غَیْرُهُ»؛[4] «حلال محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله همیشه تا روز قیامت، حلال است و حرام او همیشه تا قیامت حرام است؛ غیر آن نخواهد بود و غیر او نخواهد آمد».

با توجه به سفارش‌های معصومین علیهم‌السلام بر عدم تغییر احکام، چگونه می‌توان ادعای عباس فتحیه را پذیرفت که احکام الهی اینچنین تغییر کنند؟ البته او مجبور است برای توجیه بدعت‌هایی که احمد اسماعیل بصری در شریعت اسلامی وارد کرده، دست به دامن این دلایل ضعیفی شود که معارض کلام معصومین علیهم‌السلام است.

پی‌نوشت:
[1]. «بدعت احمد الحسن در تکبیرة الاحرام نماز» «بدعت در دین نشانه ای آشکار» «وجوب غسل توبه برای پیروان مدعی یمانی»
[2]. کانال تلگرامی عباس فتحیه، چهارشنبه، ۱۷ آبان.
[3]. ابن ادریس، محمد بن احمد، السرائر، دفتر انتشارات اسلامی، قم، دوم، ۱۴۱۰ ق، ج۳، ص۵۷۵.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، دارالحدیث، قم، اول، ۱۴۲۹ ق، ج۱، ص۱۴۷.