به موجب نقشه ی میرزا بهاء لازمست در هر بلدی بیت العدلی تشکیل داده شده و با انتخاب این بیت العدل های خصوصی بیت العدل عمومی تشکیل بشود و عده ی هر بیت العدل از نه نفر کمتر نباشد.
بیت العدل برای نقشه کشی ها و صلاح بینیهای اجتماعی و تشریع احکام و جعل فروع و تکالیف غیر منصوصه است.
در اقدس می گوید: قد کتب الله علی کل مدینة ان یجعلوا فیها بیت العدل و یجتمع فیها النفوس علی عدد البهاء و ان ازداد لا باس و یرون کانهم یدخلون محضر الله العلی الاعلی و یرون من لایری و ینبغی لهم ان یکونوا امناء الرحمن بین الامکان و وکلاء الله لمن علی الارض کلها و یشاوروا فی مصالح العباد لوجه الله کما یشاورون فی امورهم و یختاروا ما هو المختار کذلک حکم ربکم العزیز الغفار[1]- خداوند بر هر شهری واجب کرده است که در آنجا بیت العدلی تشکیل داده و به عدد بهاء که نه یا زیادتر در آن مجلس اجتماع نمایند و تصور کنند که گویا به محضر پروردگار داخل شده  آنکه را نادیدنی است می بینند و باید این نه نفر اشخاص امین و وکلای خدا باشند بر مردم و در مصالح بندگان خدا مشاورت کنند بطوری که در امور خودشان شور می کنند و آن حکم و دستوری را که بهتر است اختیار نمایند و همین طور حکم کرده است خدای عزیز و غفار.
بیت العدل عوائد سرشاری دارد قسمتی ازدیات (که در ضمن احکام خواهد آمد) و مجموع عایدات اوقافی که مخصوص خیرات وقف شده است و قسمتی از زکوة و قسمتی از عایدات معادن وقسمت های زیادی در باب ارث و از لقطه و غیر آنها مخصوص بیت العدل است.
در اقدس می گوید: قد رجعت الاوقاف المختصة للخیرات الی الله مظهر الایات لیس لاحد ان یتصرف فیها الا بعد اذن مطلع الوحی و من بعده یرجع الحکم الی الاغصان و من بعدهم الی بیت العدل ان تحقق امره فی البلاد لیصرفوها فی البقاع المرتفعة فی هذا الامر و فیما امروا به من لدن مقتدر قدیر[2]- اوقافی که مخصوص امور خیریه است بر می گردد بسوی پروردگار و کسی نتواند در آنها تصرفی کند مگر پس از اجازه مطلع وحی (بهاء) و سپس بر می گردد بسوی اغصان (اولاد بهاء) و بعد از آنها بر می گردد به بیت العدل تا در تشکیلات این امر صرف کنند.
متاسفانه این حکم که از جانب پروردگار عزیز غفار فرض شده است (با آن طول و تفصیل) تا امروز عملی نشده است.
شوقی افندی در لوح محفل روحانی طهران (15 شباط 1922) می گوید: و چون تکلیف شدیدم آن است که افکار را حصر نموده به تمام قوی و به مشورت احباء متوجها الیه و معتمدا علیه تمهیدات مهمه لازمه از برای تشکیل آن مرجعی که در مستقبل حلال مشکلات و واضع احکام و شرایع غیر منصوصه وبین امور مبهمه است حتی المقدور فراهم آرم... الخ.
میرزا بهاء به خیال خودش خواسته است برای احکام و تکالیف صورت مشروطه ی داده و از نقشه استبداد که در آنروز مورد انتقاد ملل بوده، خارج کند.
ولی موانعی برای اجرای این دستور پیش آمده است.
1- اختیارات از دست پیغمبر قرن نوزده و جانشینان او بیرون می رود و مربوط به بیت العدل می شود.
2- قسمت مهمی از عایدات واصله قطع می شود.
3- چون بیت العدل به مقتضای هر زمان و مکانی می باید جعل و نسخ حکم کند [3] در این صورت اختلاف کلی در میان اهالی بلاد و ممالک پیدا خواهد شد.
4- چون تصویب حکم در مجلس بیت العدل تابع اکثریت است، در میان خود اعضاء نیز اقلیت و اکثریت پیدا شده و قهرا مانند مجالس دارالشوری و سنا به مبارزه با همدیگر خواهند پرداخت.
5- جماعت بهائیه هنوز در هر بلد نه نفر آدم صالح و پرهیزکار که مورد اطمینان باشند ندارند.
6- احکام و حدود مسلک بهائیت به کلی صورت بازیچه به خود گرفته و در هر دوره به مقتضای زمان و در پیرو افکار و خواهش های نفسانی و تشخیص منتخبین (اعضای آن دوره) جعل و نسخ و محو و اثبات شده و از صورت دین بیرون می رود. بالاتر از همه قسمت اول است که بزرگترین مانع شمرده می شود.
اینست که باید بگوئیم: خدای میرزا بهاء در این نقشه کاملا اشتباه کرده و راه خطائی را پیموده است.
ولی از این نکته نیز نباید غفلت کرد که میرزا بهاء مجبور بود که چنین نقشه ای را بکشد، زیرا نود و نه در صد از احکام و حدود و وظائف مردم را معین نکرده است و از این راه توانسته است خود را راحت کند.
و در اینجا قسمتی از احکام و حدودی را که به تصریح خودشان بایست در بیت العدل (موهومی) تصویب بشود اشاره می کنیم.
در گنجینه ی احکام از قول عبدالبهاء نقل می کند: از مهریه سوال نمودی باید در لیل زفاف نقدا تادیه نماید و یا زوج از زوجه مهلت و مساعده گیرد؟[4]
این احکام فی الحقیقه راجع به بیت العدل عمومی است که شارع است اما عبدالبهاء مبین است نه شارع.
و  در صفحه (117) از قول شوقی افندی نقل می کند: منع تلاوت و تخصیص دادن آن به اوقاتی مخصوصه جایز نه، حکم نهائی قطعی در این باب راجع به بیت العدل اعظم است.
و در صفحه ی (149) گوید: حلیت و حرمت نکاح اقارب به امنای بیت العدل راجع است که به قواعد مدنیت و مقتضای طلب و حکمت و استعداد طبیعت بشریه قرار دهند، آنچه بیت العدل در این خصوص قرار دهند همان حکم قاطع و صارم الهی است، هیچ کس تجاوز نتواند.
و در صفحه ی (150) باز از عبدالبهاء نقل می کند: ای بنده ی بهاء از طبقات محرمات سوال نموده بودید رجوع به آیات نمائید و تا بیت عدل عمومی تشکیل نیابد متفرعات بیان نگردد مرهون به آن یوم است.
و در صفحه (162) از اشراقات نقل می کند: قلم اعلی از تحدید آن حدود (رباء) توقف نموده حکمة من عنده و وسعة لعباده و نوصی اولیاء الله بالعدل و الانصاف.... و لکن اجرای این امور به رجال بیت عدل محول شده تا به مقتضیات وقت و حکمت عمل نمایند.
و در صفحه (173) از عبدالبهاء نقل می کند: بیت عدل عمومی مرجع کل امور است و موسس قوانین و احکامی که در نصوص الهی موجود نه، و جمیع مسائل مشکله در این مجلس حل گردد و ولی امر الله رئیس مقدس این مجلس و عضو اعظم ممتاز لاینعزل و اگر در اجتماعات بالذات حاضر نشود نائب و وکیلی تعیین فرماید.
پس ما اگر بگوئیم مسلک بهائیت مسلک شهوت و هوسرانی و لجام گسیختگی و توحش و بربریت است، ممکن است بعضی از خوانندگان محترم در مرتبه ی اول نتوانند این مطلب را خوب تجزیه و تحلیل کنند.
در این صورت باید توجه دقیق نمایند که مسلکی که امروز بیش از یک قرن از روز ظهور آن می گذرد و هنوز هزاران احکام و حدودی که مورد ابتلای پیروان آن مسلک است ذکر نشده و تازه می گویند: صبر کنید تا مجلس بیت العدل عمومی تشکیل و احکام غیر منصوصه را تشریع نماید و شما تا آنروز آزاد هستید و در آن موارد حکم و تکلیفی ندارید، آیا پیروان و افراد این حزب مجعول بجز هوسرانی و لجام گسیختگی حدودی خواهند داشت؟
و خنده آور اینست که: بهائیان امروز با این مجلس موهوم خیالی که تا روز قیامت وجود خارجی پیدا نخواهد کرد به خود می نازند و با مسلک خود افتخار می نمایند، و این مجلس را یکی از معجزات بزرگ قرن اتم و مسلک بهائیت می شمارند.
زهی بد بختی و نادانی و حماقت.

پی نوشت :

1- صفحه 9 سطر 9

2- صفحه 13 سطر 12

3- گنجینه احکام صفحه 175

4- صفحه 138