امروزه از سوی دشمنان اسلام هزینه‌های هنگفتی در خصوص تشکیل و فعالیت نحله‌های انحرافی و ایجاد انحرافات شدید در دین صورت می‌گیرد. شهید مطهری در تفسیر فرمایش گرانقدر حضرت علی(علیه السلام) در ارتباط با باقی ماندن جریان های انحرافی در اسلام، بیان میکند:
تفسيري كه اصول فرض شده در اسلام يعني كرامت، آزادي و عزت انسان را كنار بگذارد، ديگر تفسير نيست بلكه نفهميدن اسلام است. علت اساسي انحراف از دين، قدرت طلبي انسان از راه دين و ابزاري شدن آن است. [1]
 از جمله گروه‌های انحرافی که به خاطر ضربه زدن به اسلام ناب محمدی و سست کردن پایه‌های مقدس نظام جمهوری اسلامی ایران، توسط دشمنان اسلام به وجود آمده، گروه نهضت آزادی و مجاهدین خلق می‌باشد. گروه انحرافی نهضت آزادی و مجاهدین خلق به دلیل برداشت‌های شخصی که از دین می‌کنند، باعث انحراف در اعتقادات و افکار اعضای خود و به تدریج جامعه اسلامی می‌شوند تا بتوانند به صورت چراغ خاموش به نام دین به اسلام ناب محمدی ضربه وارد کنند؛ خوشبختانه به خاطر کامل بودن اسلام ناب محمدی، قرآن و پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نيز نسبت به گروه منافقين و گروه‌هاي فكري ديگري كه ممكن است هر لحظه مسائلي را به نام دين بر مردم تحميل كنند هشدار داده‌اند، همانطوری که حضرت علي(علیه السلام) در نهج البلاغه جملاتي در اين رابطه دارند و مضمونش اين است كه: دين در دست اشرار اسير شده  و با هواي نفس با آن بازي مي‌كنند و دين را به ابزار دنياطلبي تبديل كرده‌اند.
با مطالعه دقیق تاریخ پی به این موضوع می‌بریم که پس از مرگ پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) جامعه جاهلي قريش كه شكست خورده بود، تلاش كرد تا عزت از دست رفته خود را بازيابد، امّا اين بار نه در لباس كفر و شرك و نفاق، بلكه در لباس دين ظاهر شد؛ اذان مي‌گفت، نماز جمعه و خطبه مي‌خواند و در يك كلام، دين را ابزار قدرت و سياست كرده بودند و کار تا جایی پیش می‌رود که معاويه به عنوان خليفه پيغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم)حكومت مي‌كند، مسجد مي‌سازد، نماز جمعه مي‌رود، خود او خطبه مي خواند اما حق آزادي و انتخاب را از مردم مي‌گيرد. بدون توجه به عزت و كرامتي كه دين براي انسان آورده است، او را به ذلت مي كشاند، صحابي پاك پيغمبر خدا را تبعيد يا اعدام مي‌كند و همه اين كارها به نام اسلام صورت مي‌گيرد. هر حركتي كه در زمان اموي‌ها عليه اسلام واقعي صورت گرفت، به نام دين بود. همه خليفه هاي اموي و بني عباس نمازجمعه مي رفتند و خطبه مي‌خواندند.
گروه های نهضت اسلامی و مجاهدین خلق با بي‌اعتنايي به مرجعيت ديني، اعتقاد به از بين رفتن مرجعيت اجتماعي روحانيت و طرح اعتقاد اسلام بدون روحانيت به نام دین به جنگ با اسلام آمدند و ريشه چنين اعتقاداتي را در نوع رفتار سياسي، اجتماعي و فرهنگي اعضاي اين جريان‌ها به وضوح مي‌توان مشاهده كرد. جالب اینجاست که باتوجه به ادعاهای واهی گروه‌های انحرافی، در طول جنگ تحمیلی هرگز یک کلمه به نفع جنگ نگفتند. منافقینی که به طرف دشمن رفتند و به صورت رسمی با صدام حسین و حزب بعث عراق همکاری کردند و خون هزاران نفر از هم وطنان خود را به ناحق به روی زمین ریختند و حزب نهضت آزادی حتی یک نفر شهید را فدای اسلام ناب محمدی نکرد.

حضرت امام خمینی(ره) با بصیرت بی نظیر و الهی خود زمانی که چند تن از سران  گروهک منافقین در محضر ایشان حاضر شدند و بخشی از ایدئولوژی‌های خود را در حضور امام مطرح کردند، در واکنش به سران این گروهک فرمودند: چیزی که مطرح کردید مارکسیست به علاوه بسم‌الله است. [2]
در  پایان به بیان امام خمینی (ره) در مورد حزب نهضت آزادی خواهیم پرداخت.

در مورد موضوع نهضت به اصطلاح آزادی مسائل فراوانی است که بررسی آن محتاج به وقت زیاد است . آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پرونده این نهضت و همین طور عملکرد آن در دولت موقت اول انقلاب شهادت می دهد که نهضت به اصطلاح آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به آمریکا است و در این باره از هیچ کوششی فرو گذار نکرده است...، به حسب امور بسیار دیگر، نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانون‌گذاری یا قضائی را ندارد و ضرر آنها به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بی مورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تأویلهای جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند از ضرر گروهک‌های دیگر حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان بیشتر و بالاتر است. نهضت آزادی و افراد آن از اسلام اطلاعی ندارند و با فقه آشنا نیستند...[3]
نتیجه آنکه نهضت به اصطلاح آزادی و افراد آن چون موجب گمراهی بسیاری از کسانی که بی اطلاع از مقاصد شوم آنان هستند می‌گردند، باید با آنها برخورد قاطعانه شود و نباید رسمیت داشته باشند.
 

منابع:

1-اسلام از نگاه شهید مطهری صفحه 83

2-عزت الله مطهری 20مهر92

3-صحیفه امام خمینی(ره) جلد 21 صفحه 481