سید باب درباره ی قیامت و جهان پس از مرگ حرف هایی زده است که لازم است خوانندگان آن حرف ها را شنیده و در مورد آن قضاوت کنند، و ما برای آگاه شدن خوانندگان محترم چند جمله از کلمات ایشان را در اینجا نقل می کنیم.
سید باب در باب سابع از واحد ثانی بیان می گوید: مراد از یوم قیامت یوم ظهور شجره ی حقیقت است و مشاهده نمی شود که احدی از شیعه یوم قیامت را فهمیده باشد بلکه همه موهوما امری را توهم نموده که عندالله حقیقت ندارد و آنچه عندالله و عند عرف اهل حقیقت مقصور از یوم قیامت است اینست که از وقت ظهور شجره ی حقیقت (پیغمبر) در هر زمان به هر اسم الی حین غروب آن یوم قیامت است مثلا از یوم بعثت عیسی تا یوم عروج آن قیامت موسی بود که ظهورالله در آن زمان ظاهر بود به ظهر آن حقیقت که جزاء داد هر کس که مومن به موسی بود.... و از حین ظهور شجره ی بیان الی ما یغرب قیامت رسول الله هست که در قرآن خداوند وعده فرموده بود که اول آن بعد از دو ساعت و یازده دقیقه از پنجم جمادی الاولی سنه ی (1260) اول یوم قیامت قرآن بود...الخ.
سید باب در برخی از کلمات عرفاء یا تاویلات اسماعیلیه و دیگران یا در تعبیرات مجازیه بعضی از روایات شریفه به این معنی (تاویل قیامت به قیام) برخورده است، ولی متوجه نشده است که تاویل و مجاز گوئی و تشبیه غیر از حقیقت است.
اگر حافظ می گوید که:
ای قصه ی بهشت ز کویت حکایتی                                     شرح جمال حور زرویت روایتی
یا اگر سعدی می گوید که:
این که تو داری قیامت است نه قامت                                 وین نه تبسم که معجز است وکرامت
منظور ایشان بهشت حقیقی و حور حقیقی و قیامت حقیقی نیست، و امثال این اطلاقات و تعبیرات در همه ی زبان ها  در میان تمام ملل و طوائف متداول و مرسوم است.
سید باب پیش از اینکه آیات مربوطه ی به قیامت را مختصر بررسی کرده و اقلا دریکی از صدها آیات قرآن مجید که در موضوع قیامت وارد شده است، تحقیق و تدبر نماید، به نوشتن این جملات و مطالب سست مبادرت کرده و با کمال غرور و روی نهایت غفلت و بی اطلاعی خود می گوید که: احدی از شیعه تا به حال این مطلب را نفهمیده است. (1)

1- محاکمه و بررسی باب و بهاء صفحه ی 98 و 99