موارد ذیل را که اساس شبهات و آموزه‎های عرفان های کاذب می باشد ، در لابلای متون مختلف آموزشی این عرفان ‎ها خواهیم یافت.

1- نسبي گرايي ارزش‎ها و در نهایت نفي اخلاق جزم‎گرا

2- الاهیات انحرافی؛ خداي درون، خداي شخصي و منِ مقدس

3- لذت گرايي افراطی (تبدیل شدن لذت به هدف غایی)

4- تساهل و تسامح؛ اباحی گری در مقام عمل و در باورهای بنیادین

5- عبور از خط قرمز ارزش‎های اخلاقی؛ دامن زدن به مسائل جنسی

6- تناسخ باوری و اعتقاد به کارما به جای ایمان به معاد

7- قدرت طلبی و کسب قدرت‎های فوق‎العاده به جای عبادت و بندگی؛

8- تفکر گریزی و تسلیم محض بودن در برابر بزرگ فرقه و مکتب فکری

9- تنزل حالات عرفانی و معنوی به هیجانات کاذب و دم دستی (عشق، آرامش، شادی و...)

10- تبلیغ تکثر گرایی (پلورالیسم) در برابر راه مستقیم هدایت

11- انکار غیر مستقیم و مقابله فرسایشی با ارزش‎های دینی