پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان در یکی از کانال‌های تبلیغی خود، در پاسخ به اینکه «چرا بهائيان معتقدند که حضرت باب، امام زمان هستند؟»، به بیان دلایلی پرداختند. یکی از دلایلی که بهائیان بر مهدویت علی‌محمد شیرازی ارائه می‌کنند، ادعای اشاره به سال ظهور او و پیش‌بینی نسخ اسلام در قرآن است!

بهائیان مدعی هستند، با شروع ادعاهای مهدویت و پیامبری علی‌محمد شیرازی، دین اسلام که سال 260 قمری کامل شده بود، در سال 1260 ق نسخ شد و برای این ادعاهای خود، به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کنند.

یکی از آیاتی که بهائیان ادعا دارند، تاریخ نسخ اسلام را مطابق با سال ظهور ادعاهای علی‌محمد باب اعلام کرده، عبارت است از: «أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا»؛[1] «نماز را از زوال خورشید (هنگام ظهر) تا نهایت تاریکی شب (نیمه شب‌) برپا دار و همچنین قرآن فجر (نماز صبح‌) را؛ زیرا قرآن فجر، مشهود (فرشتگان شب و روز) است».

بهائیان ادعا دارند در اين آيه، لغت «غَسقِ الَلّيلِ» به حروف ابجد، بدون در نظر گرفتن الف و لام و با توجه به لام مشدّد (غسق لّیل)، برابر ١٢٦٠ قمری است و اگر الف و لام را نيز محاسبه کنيم (که در اين صورت، لام ديگر مشدد نيست)، معادل ١٢٦١ می‌شود که در هر دو صورت درست است، زيرا سال بعثت ما بين ١٢٦٠ و ١٢٦١ بوده است.[2]

اما در پاسخ به مبلّغ‌های بهائیت که آیه 78 سوره اسراء را اشاره به نسخ اسلام و ظهور دین جدید می‌دانند، می‌گوییم:

اول: این شیوه استناد بهائیان به قرآن، در واقع قابل استفاده برای هر شخص، فرقه و جریانی انحرافی تا به قیامت است؛ زیرا هر فرقه و جریانی می‌تواند حروف ابجد یکی دو کلمه از قرآن را بیابد، آن را کم و زیاد کند و مدعی شود که با سال تولد یا تاریخ شروع انحرافاتش مطابقت دارد و با استناد به آن، خود را موعود قرآن جلوه دهد!

دوم: تطبیق واژه‌های قرآنی با حروف ابجد و نتیجه‌گیری دلخواه از آن، مختص به بهائیت نبوده و در زمان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز سابقه داشته که نبی مکرم، چنین استدلال‌هایی را رد فرموده‌اند.

چنانکه در حدیثی، امام باقر علیه‌السلام می‌فرمایند: «چند نفر از یهود به اتفاق «حیّ بن اخطب» و برادرش، خدمت پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله آمدند و حروف مقطعه «الم» را دستاویز خود قرار داده، گفتند: طبق حساب ابجد، الف مساوی یک و لام، مساوی 30 و میم مساوی 40 است و به این ترتیب، خبر داده‌ای که دوران بقای اُمّت تو بیش از هفتاد و یک سال نیست! پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله برای جلوگیری از سوءاستفاده آنها فرمودند: شما چرا تنها «الم» را محاسبه کرده‌اید مگر در قرآن «المص و الر» و سایر حروف مقطعه نیست، اگر این حروف اشاره به مدت بقاء اُمّت من باشد، چرا همه را محاسبه نمی‌کنید؟! (در صورتی که منظور از این حروف چیز دیگری است)؛ سپس آیه هفتم سوره آل‌عمران نازل شد».[3]

سوم: آنچه از معنای ظاهری برداشت می‌شود، این است که این آیه شریفه، در مقام بیان احکام نماز است و گرفتن تفسیری بر خلاف آن، باید دلیلی محکم داشته باشد. حتی بر فرضی که این آیه از متشابهات باشد، قرآن کریم، خود تأویل آیات متشابه را در محدوده اختیار راسخان در علم یا همان حضرات معصومین علیهم‌السلام و نه هر مدعی دیگر می‌داند: «... وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ...»؛[4] «تأویل آن را کسی جز خداوند و اهل دانش نداند».

آری! بهائیت با این استدلال بی‌مبنا، از راهی سعی دارد مهدویت باب و نسخ اسلام را ثابت کند که نه صحیح است و نه صلاحیت آن را دارد.

پی‌نوشت:
[1]. قرآن کریم، سوره مبارکه اسراء، آیه 78.
[2]. به نقل از کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت.
[3]. ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1374 ش، ج2، ص431-430.
[4]. قرآن کریم، سوره مبارکه آل‌عمران، آیه 7.