پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «احمد اسماعیل بصری»، (مدعی دروغین یمانی) برای پیدا کردن وجاهت و جایگاه در بین پیروانش، چاره‌ای جز تحقیر و تضعیف جایگاه اهل‌بیت علیهم‌السلام نداشته، به این خاطر در تفسیر قرآن، از این روش استفاده کرده است. یکی از ادعاهای «احمد اسماعیل بصری»، تفسیر آیات قرآن است؛ از آیاتی که وی ذیل آن اظهارنظر کرده است، آیه «وَلَقَدْ صَرَّفْنا فی هذَاالْقُرْآنِ للِنّاسِ مِنْ کُلِّ مَثَل وَ کانَ الاِنْسانُ اَکْثَرُ شَیْء جَدَلا»؛[1] «و در این قرآن، از هرگونه مثلی برای مردم، بیان کرده‌ایم؛ ولی انسان بیش از هر چیز، به مجادله می‌پردازد!»

«احمد بصری» ذیل این آیه، اهانت بسیار سخیفی را به امیرالمؤمنین علیه‌السلام کرده و مدعی شده این آیه، در شأن حضرت علی علیه‌السلام نازل شده است. وی در کتاب متشابهات چنین می‌نویسد: «سؤال ۱۲۶: معنی این سخن خداوند متعال چیست؟ (کان الانسان اکثر شیء جدلا)، و جدل در این آیه، یعنی کلام حق و حجت آوردن با آن بر اهل باطل و انسان در این آیه، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. انسان هرگاه گمراه شود، به باطل مجادله می‌‌کند و مجادله بین اهل باطل اگر بر عقل سالم عرضه شود که امور را به دور از هوای نفس و تعصب بررسی می‌کند، نادانی و ضعف است».[2]

«احمد بصری» در حالی چنین توهینی را به امیرالمؤمنین علیه‌السلام نسبت داده است که هیچ گونه روایتی در منابع شیعه بر این امر وجود نداشته و این ادعا، با مبانی شیعه درباره مقام امام معصوم علیه‌السلام، سازگار نبوده است. ریشه سخن او در روایات و عقاید اهل‌سنت است. بخاری، روایتی را در کتاب صحیح خویش نقل کرده که «پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درب منزل حضرت علی علیه‌السلام آمد تا ایشان را برای نماز شب، بیدار کند و حضرت علی علیه‌السلام به حالت اعتراض به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله عرض کرد که اگر خداوند بخواهد، ما را برای نماز بیدار می‌کند و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با حالت ناراحت رفت و این آیه را تلاوت کرد».[3] پس «احمد اسماعیل بصری»، طبق روایتی جعلی که در منابع اهل‌سنت وجود دارد و با اعتقادات شیعه ناسازگار بوده، امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق این آیه دانسته است.

«احمد اسماعیل بصری»، در توهینی دیگر، به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام جسارت می‌کند و مصداق آیه «إِنَّ الْإِنْسان لَفِی خُسْـرٍ»؛[4] «که انسان در زیان است» را امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌داند![5] این در حالی است که مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ از امام صادق علیه‌السلام روایتی نقل کرده و در ضمن آن، از معنای سوره عصر پرسش کرده و حضرت در پاسخ فرمودند: «(والعصر) عصر خروج قائم علیه‌السلام است، (إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ) یعنی دشمنان ما».[6]

در کدام روایت، خداوند متعال مقام امیرالمؤمنین علیه‌السلام نسبت به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را به خسران تعبیر کرده است؟! آیا این توهین «احمد اسماعیل بصری» به امام علی علیه‌السلام نیست؟!

پی‌نوشت:
[1]. سوره کهف، آیه ۵۴.
[2]. احمد بصری، متشابهات، انتشارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج۴، ص۱۱.
[3]. ترجمه صحیح البخاری، محمد بن اسماعیل بخاری، انتشارات شیخ‌الاسلام احمد جام، ج۱، ص۳۷۹.
[4]. سوره عصر، آیه 2. 
[5]. احمد بصری، متشابهات، ج۳، س۱۰۹.
[6]. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، اسلامیه، تهران، دوم، 1395ق، ج۲، ص۶۵۶.