پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ادعاهای فرقه احمدالحسن وجود روایات متواتر در اثبات امامانی یا همان مهدیین از ذریه امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) می باشد. اما روایاتی که این فرقه ارائه می دهند هیچ سنخیتی با این موضوع ندارد. از جمله روایاتی که به آن استناد می کنند تا تواتر را به اثبات برسانند روایت زیر می باشد. «عن ابی عبدالله (علیه‌السلام) قال: ذکر مسجد السهله فقال اما انه منزل صاحبنا اذا قدم باهله.[1] امام صادق (علیه‌السلام) در مورد مسجد سهله فرمودند: همانا آن منزل صاحب ماست زمانی که با اهلش بیاید.»

این فرقه ضاله چنین استدلال می کند که در روایت فرموده است: «اهلش» و این یعنی فرزند دارد و فرزندش نیز همان احمد بصری است که اولین از مهدیین می باشد.
با صرف نظر از بحث سندی، به نقد و بررسی آن خواهیم پرداخت.
اولا: در حدیث فوق هیچ اشاره ای به موضوع مهدیین از ذریه امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) نشده است.
ثانیا: کلمه «اهل» نمی تواند وجود فرزند برای امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) را اثبات کند. در کتاب مفردات راغب چنین آمده است: «اهل الرجل فی الاصل: من یجمعه و ایاهم مسکن واحد.[2] اهل مرد در اصل کسانی هستند که خانه ای واحد، او و آن‌ها را جمع می کند.» پس «اهل» می تواند، زن و فرزند یا نزدیکان یا غلامان و کنیزان مرد مجرد و یا همسران مردی بی فرزند را شامل شود.
ثالثا: بر فرض که منظور از «اهل» زن و فرزند باشد، باز هم وجود آنان برای حال حاضر ثابت نمی شود.
رابعا: بر فرض که اهل را ذریه بدانیم و ازدواج در همین زمان هم رخ دهد، باز به مهدیین بودن این ذریه و مقام امامت آنان که فرقه ضاله احمدالحسن سعی دارند تواترش را اثبات کنند، کمکی نخواهد کرد. بعبارت بهتر در این روایت، هیچ اشاره ای به 12 مهدی دارای مقام امامت اشاره نشده است و مهدیین بودن ذریه امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) از روایت فهیده نمی شود.

نتیجه اینکه احمدالحسن برای هیچ کدام از موضوعات مطرح شده توسط خودش نمی تواند تواتر را اثبات کند.

حتی مستفیض بودن روایات در باب وجود مهدیین از ذریه امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) برای وی غیر قابل اثبات است. چون نهایت روایاتی که این فرقه بتواند به آن استناد کند 3 روایت می باشد و این تعداد به حد مستفیض نخواهد بود.
پس روایات در این باب خبر واحد است. این اخبار واحد نیز خود دارای اشکالات متعدد می باشند، از جمله ضعف سند، شاذ بودن، ضعف محتوایی و... که در بررسی حدیث وصیت گذراندیم.[3]

پی نوشت:

[1]. الغیبة، شیخ طوسی، دارالمعارف الاسلامیه، قم، چاپ اول، ص 471.
[2]. مفردات راغب، راغب اصفهانی، دارالقلم، دمشق، ص 96.
[3]. «اشکالات به حدیث موسوم به وصیت»