پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پدیده ثابتی سخنگوی تشکیلات بهائیت در بریتانیا و پای ثابت شبکه های ضدملّی و برانداز منوتو، بی بی سی، دویچه وله و...، در برنامه فردا ی شبکه معاند ایران اینترنشنال گفت: «نمی‌توان مذهب رسمی در ایران را مذهب نامید، چون همین باعث فراموشی مذاهب دیگر می‌گردد. در ایران فقط اسلام نیست و باید آزادی و برابری به مذاهب داد. برابری یعنی مردم ایران حتی افراطیون آزاد باشند. دلیل پیشرفت غرب اعطای آزادی به مردم بوده است.»[1]

اما در پاسخ به این عضو تشکیلات بهائیت باید گفت:

یکم: وجود مذهب رسمی و حکومتی بر مبنای قوانین دین اسلام در ایران، حقی است که مردم ایران با شرکت در رفراندوم تعیین نظام جمهوری اسلامی ایران در فروردین 1358 ش برای خود مطالبه کرده‌ اند. حال تشکیلات معاند و تحت حمایت کشورهای معاندی چون بهائیت، در تقابل با توده مردم ایران قصد دارد تا مذهب و نوع حکومت منتخب ایشان را مورد نقد قرار دهد!

دوم: در ایران تنها مذهب رسمی کشور از آزادی برخوردار نیست، بلکه بر اساس متن قانون اساسی، ادیان الهی دیگر هم از رسمیت برخوردارند: «ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌ های دینی شناخته می‌ شوند که در حدود قانون، در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آئین خود عمل می‌ کنند.»[2]

حتی پیروان عقاید غیرالهی و غیررسمی در ایران هم تا زمانی که برعلیه کشور و اسلام توطئه نکنند، با اخلاق نیک مواجه شده و حقوق انسانی آنان محترم شمرده می‌ شود: «... دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنان را رعایت کنند. این اصل در حق کسانی اعتبار دارد که بر ضد اسلام، جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدامی نکنند.».[3]

البته تشکیلات بهائیت که پیش از شکل گیری انقلاب اسلامی تاکنون به دشمنی با انقلاب مردمی ایران و ستیز با دین مبین اسلام پرداخته، از این اصل خارج است و هر آنکس که اعلام عضویت در تشکیلات ضداسلامی و برانداز بهائیت داشته باشد، نباید انتظار آزادی عمل در تمام زمینه‌ ها را داشته باشد.

سوم: تشکیلات بهائیت در حالی با خرده گیری به نظام منتخب مردمی ایران، علت پیشرفت مادی جهان غرب را آزادی عقیده برمی‌ شمارد که کشورهای غربی تبعیض‌ های بسیاری برعلیه مسلمانان و برخی نژادها (از منع حضور بانوان محجبه در مراکز دولتی فرانسه گرفته تا تبعیض تحصیلی، اقامت، شغلی، حقوق و...) به اجراء گذارده‌ اند.

چهارم: تشکیلات بهائیت در حالی به مذهب رسمی حکومت ایران خرده می‌ گیرد و آن را منافی آزادی دیگر مذاهب و پیشرفت جامعه می‌ داند که بر اساس تعالیم بهائی، خود به دنبال برپایی حکومت بهائیت در کشورهاست! چنان که شوقی افندی پس از ترسیم مراحل نفوذ بهائیان در کشورها، آخرین هدف بهائیت را برپایی حکومت دینی بهائیت در دنیا معرفی کرده است.[4]

پنجم: جدای از این مظلوم‌ نمایی‌ ها و شعارهایی که بهائیت در زمان اقلیت سر می‌ دهد (آنچه از آثار و ایدئولوژی این فرقه برمی‌آید)، هنگامی که در اکثریت قرار گیرد و قدرت بیابد و یا موفق به تأسیس حکومت موعود خود گردد، برخوردی سلطه گرانه با غیربهائیان خواهد داشت. چنانکه از حضور دانش آموزان غیربهائی در کلاس درس بهائیان منع خواهد کرد، غیربهائیان را از حق و حقوق مالی قوم و خویشی که با بهائیان دارند محروم می‌ کند، محدودیت‌ های اجتماعی بسیار سخت‌ گیرانه‌ای را برای مخالفین فکری خود وضع می‌نماید و به انحصارطلبی برای بهائیان و بایکوت همه جانبه غیربهائیان خواهد پرداخت.[5]

پی‌نوشت:
[1]. مصاحبه پدیده ثابتی شبکه معاند ایران اینترنشنال.
[2]. جهانگیر منصور، قانون اساسی، تهران: نشر دوران، 1393 ه‍.ش، ص 34.
[3]. همان، ص 35.
[4]. ر.ک: شوقی افندی، دور بهائی، لانگنهاین آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، چاپ سوم، 1988 م، ص 96.
[5]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: انحصارطلبی بهائیان دلیل بر چیست؟