پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در رسانه‌ ها و کرسی‌ های تشکیلات بهائیت، پیوسته به بازنشر خبریِ بازداشت، محاکمه و برخورد با برخی اعضای ایرانی خود، در جهت مظلوم نمایی و جلب حمایت مردمی پرداخته می‌ شود! رسانه‌ های بهائی اینگونه تصویرسازی می‌ کنند که باور به بهائیت، جرمی است که موجب مجازات شده و برخی محرومیت‌ ها را به دنبال دارد.

اما آیا خبرسازی‌ های منفی بهائیت علیه حکومت ایران در خصوص برخورد با بهائیان صحت دارد؟! و اگر چنین نیست پس علت برخورد با معدود بهائیانی که بهائیت اخبار آنها را رسانه‌ ای می‌ کند چیست؟!

اول: برخلاف تصویرسازی‌ های منفی بهائیت، بهائی‌ زادگی و باور به بهائیت جرم نبوده و هیچ بهائی در ایران بخاطر بهاء پرستی مورد تعقیب، محاکمه و محدودیت قرار نمی‌ گیرد. سند عقلی این مدعا در آن است که از آمار شش رقمی 300.000 نفری اعلامی بهائیت برای اعضایش در ایران، کمتر از دو رقم 70 نفر به عناوینی غیر از باور به بهائیت، زندانی هستند.[1] هیچ بهائی در ایران بخاطر باور به بهائیت از تحصیل و اشتغال محروم نمی‌شود و باور به بهائیت، عنوان هیچ مجرم و محرومی در ایران برشمرده نمی‌ شود. لذا اکثر جوسازی رسانه‌ ای تشکیلات بهائیت علیه جمهوری اسلامی، جنگ رسانه‌ ای برای تبلیغ خود و ایراد ضربه و سیاه‌ نمایی علیه ایران در عرصه‌ی بین المللی است.

دوم: در پاسخ به اعمال برخی محدودیت‌ ها برای اعضای تشکیلات بهائیت در ایران، لازم است تا به توضیحی مختصر از اهداف این تشکیلات بپردازیم.

تشکیلات بهائیت هر کجا باشد به دنبال براندازی حکومت‌ ها و برقراری حکومت جهانی آپارتاید موعود خود است.[2] چنان که شوقی افندی ولی امر بهائی، پس از معرفی مراحل ظهور و بروز بهائیت در کشورها می‌ گوید: «این رسمیت بمرور ایام مبدل و منجر به تأسیس سلطنت الهیه ما لا بتأسیس و استقرار سلطنت جهانی و سیطره محیطه ظاهری و روحانی مؤسس آیین بهائی و تشکیل محکمه کبری و... منتهی گردد.»[3] لذا تمام فعالیت‌ های تشکیلاتی بهائی در این راستا پی گرفته می‌ شود.

برای نیل به هدف براندازی در بهائیت، تبلیغ و کادرسازی برای این تشکیلات بسیار مهم است؛ چنان که برخی پیام‌ های بهائیت به این موضوع اشاره دارد. به عنوان نمونه پیش از ابلاغ طرح روحی به مشاورین قاره ای بهائی، بیت العدل می‌نویسد: «در رضوان 1996 م، بهائیان عالم به اجرای نقشه‌ای خواهند پرداخت که هدفش اقدامی بسیار مهم، یعنی حصول پیشرفتی عمده در روال دخول افواج مؤمنین به امر الهی است. چهار سال آینده باید شاهد قیامی هیجان انگیز در اقدامات تبلیغاتی باشیم.»[4] پس از تشریح طرح روحی نیز صراحتاً اعلام می‌شود: «هدف از تصویب این طرح، آوردن سریع تعداد زیادی از مردم تحت لوای بهائیت است.»[5]

در پیام سال 2015 م بیت العدل در مورد الواح چهارده گانه و نگاه شوقی افندی برای تبلیغ و تصاحب تمام جهان ذکر شده است: «آن مجموعه مکاتیبی که از قلم عبدالبهاء در سال‌های 1916 م و 1917 م صادر شده است، نقشه عظیمیست که میدان فعالیت این نقشه پنج قاره عالم و جزایر هفت دریا را در بر می‌ گیرد.»[6] 

آری؛ اینست واقعیت تشکیلات و فرقه‌ ای که مدعیست تعلق به قلوب دارد و به دنبال قدرت و سیاست نیست. واقعیتی که حکومت‌ های مستقل و آزاد را نسبت به فعالیت‌ های تشکیلاتی و قانون‌ شکنی‌ های آن حساس می‌ کند. در ایران نیز اصل چهاردهم قانون اساسی کشور، حاکمیت را در صورتی موظف به برخورد حسنه با پیروان ادیان غیررسمی کرده که بر علیه اسلام و ایران توطئه و اقدامی نکنند.[7]

پی‌نوشت:
[1]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: جرم زندانیان بهائی در ایران چیست؟!
[2]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: تصور جامعه‌ای که بهائیان در اکثریت‌اند!
[3]. شوقی افندی، توقیعات مبارکه خطاب به احبای شرق، لانگن هایم آلمان: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، 1992 م، ص 502.
[4]. نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پیام سال 1995 م.
[5]. نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پیام آپریل 1998 م.
[6]. نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پیام 26 مارس 2015 م.
[7]. ر.ک: جهانگیر منصور، قانون اساسی، تهران: نشر دوران، 1393 ه‍.ش، ص 35.