پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مفتی‌های وهابی‌ با توهین به اهل بیت (علیهم‌السلام) در شبهه‌ای ادعا می‌کنند که هیچ‌کدام از امامان شیعه در امور و کارهایشان موفق نبوده‌اند. آنان با جسارت تمام نسبت به خاندان رسالت می‌گویند: شیعیان، یکی از امامانشان را معرفی کنند که در یک کار، در زمان حیاتشان موفق به انجام آن شده باشند!

در پاسخ به وهابیون گفته می‌شود، برای قرائت سوره مبارکه توبه، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خلیفه اول اهل سنت را به جانب مشرکین مکه فرستادند؛ اما در میانه راه، رسول خدا (صلی‌الله‎علیه‌وآله) او را از ادامه مسیر باز گرداندند و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این امر مهم را به سرانجام رساندند. احمد بن حنبل در توضیح این مطلب  با اشاره به پیغام رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای خلیفه اول اهل سنت به نقل از حضرت می‌نویسد: «اين آيات [سوره برائت] را جز من و يا كسی كه از من باشد، نبايد بر مردم مكه بخواند.»[1]

با توجه به این فرمایش، عدم موفقیت خلیفه اول اهل سنت در انجام خواندن آیات قرآن، مطلبی است که در منابع اهل سنت به آن اشاره شده است. شاید وهابیون علت بازگشت خلیفه اول اهل سنت را به خاطر رأفت قلبی او بدانند و اعزام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) به جانب کفار و مشرکین را به دلیل قدرت الله بودن و توانمندی ایشان بدانند.

در پاسخ می‌توان گفت: یکی از شئون خلیفه و حاکم، بروز عظمت و قدرتمندی او است. خلیفه اول اهل سنت در زمان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) حتی توان خواندن چند آیه قرآن با لحن مقتدرانه که نشان از توان و شایستگی او باشد را نداشته است و حتی خدای رحمان نیز او را شایسته قرائت چند آیه از قرآن نمی‌دانسته است.

قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ [مريم/12] ای یحیی! کتاب (خدا) را با قوّت بگیر!» با بیان این آیه مشخص می‌شود، حاکم جامعه باید توانمند باشد.

پی‌نوشت:
[1]. احمد بن حنبل، مسند أحمد، دار الحديث – قاهره، چاپ اول، 1416 هـ، ج3، ص332. «لا يذهب بها إلا رجل منی وأنا منه.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار