پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سوء استفاده صوفیه از نام علما و جایگاه مرجعیت تا جایی است که حتی از علما و مراجعی که از مخالفان آنها هستند هم نمی گذرند و سعی می کنند به هر نحوی از نام و جایگاه آنها نیز سوء استفاده کنند.

درجریان نصحیت حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی به سران دولت، درباره تعامل و برقراری ارتباط با کشورهای دیگر که با حواشی همراه بود، بسیاری از اصلاح طلبان که هیچ وقت میانه خوبی با مرجعیت انقلابی نداشتند و هم اکنون نیز مخالف برخی از فتاوای آیت الله گلپایگانی هستند، در این جریان اشک تمساح ریخته و خود را از حامیان این عالم بزرگ معرفی کردند.

با وجود اینکه آیت الله صافی گلپایگانی از مخالفان سرسخت فرقه های صوفیه است و تصوف را از اساس باطل می داند ولی دراویش گنابادی به دنبال سوء استفاده از جریان پیش آمده بودند و محمد اسماعیل صلاحی قطب خود خوانده دراویش گنابادی به دنبال بهره برداری سیاسی از سخنان حضرت آیت الله گلپایگانی بود. 

صلاحی در این باره به نقل از نورعلی تابنده می گوید: «حضرت آقا [نورعلی تابنده] در مورد آقای صافی و نیز مرحوم گلپایگانی بزرگ می فرمودند: آن دو اگرچه مخالف تصوف به شمار می روند ولی در مخالفت خود صدق دارند و فهم آن دو درباره تصوف اینگونه بوده و بنابراین صدق ایشان درخور احترام است در حالی که دیگران این صداقت را در اظهار نظر ندارند» بنابراین فرمایش، اظهار نظر اقای صافی صادقانه و خالصانه است و جا دارد که مسئولین به رهنمودهای ایشان عمل کنند.» [1]

صلاحی اگرچه به مخالفت آیت الله گلپایگانی با تصوف کاملا واقف است ولی به نحوی زیرکانه سعی می کند این دیدگاه را بپوشاند و از صحبت وی بهره برداری سیاسی می کند. در جواب او و دیگر دراویش این فرقه باید گفت: چرا فقط مسئولین باید به نصیحت و رهنمودهای آیت الله گلپایگانی عمل کنند؟ ولی دراویش به نصیحت ها و رهنمودهای ایشان عمل نمی کنند؟ دراویش گنابادی اگر در ادعای خود صادق هستند، چرا این نسخه را فقط برای مسئولین می پیچند؟ چرا خود به این نسخه عمل نمی کنند؟

چرا دراویش گنابادی که به خلوص و صداقت حضرت آیت الله صافی گلپایگانی پی برده اند، مجالس درویشی خود را تعطیل نمی کنند؟ درحالی که آیت الله گلپایگانی شرکت در مجالس صوفیانه را حرام می دانند و می فرمایند: «صوفیه با فرقه‌ها و انشعابات بسیاری که دارند اگرچه در انحراف در یک سطح نیستند و بسا که برخی از آنان از طبقه اسلام شمرده نشوند، در مجموع منحرف اند و عقاید خاصه ای که دارند غیر اسلامی است؛ بنابراین مشارکت در ایجاد بناها و مراکز تبلیغی آنها و شکرت در محافل آنها خلاف شرع و حرام است.» [2]

حتی آیت‌الله صافی گلپایگانی هرگونه ارتباط و ازدواج با دراویش را جایز نمی دانند و می فرمایند: «هر نوع ارتباطی که موجب ترویج و تقویت فرق ضاله (بهاییت- صوفیه) باشد جایز نیست و ترک مجالست و مصاحبت با آن ها لازم است. به مؤمنین توصیه می کنم از معاشرت و مجالست مخصوصاً مزاوجت و رفاقت با آن ها جداً پرهیز و احتراز نمایید که معرض خطرات و مفاسد بزرگ است.»[3]

آیا بهتر نیست خود دراویش گنابادی نیز به این گفتار صادقانه و خالصانه آیت الله گلپایگانی عمل کنند، دست از صوفیگری بکشند و به راه راست برگردند.

پی نوشت:
[1]. صفحه شخصی محمد اسماعیل صلاحی در فضای مجازی، 10/ 8/ 1400
[2]. محمودی سید محسن، مسائل جدید از دیدگاه علما و مراجع تقلید، انتشارات فرهنگی صاحب‌الزمان (عج)، ورامین، 1381، ج 1،  چاپ هشتم، صص 19-21
[3]. صافی گلپایگانی، لطف الله، جامع الاحکام، نشر دفتر تنظیم و نشر آثار آیت الله صافی، ج2، ص 95