هرچند که بهائیت با استناد به تخریب تشریفاتی حظیرة‌القدس، سعی در مظلوم جلوه دادن خود در عصر پهلوی دارد، اما صفحات تاریخ از راز دیگری پرده برمی‌دارد. در ادامه به گوشه‌ای از نفوذ بهائیت در دربار پهلوی می‌پردازیم.
امیرعباس هویدا، فرزند عین‌الملک هویدا از خانواده‌های متعصب بهائی بود که پدرش، از نزدیکان عباس افندی، دومین پیشوای بهائیان به شمار می‌رفت. هویدا در سال 1343 مقارن با حرکت امام خمینی (ره)، به نخست‌وزیری رسید. هویدا با سوءاستفاده از قدرت، بسیاری از هم‌مسلکانش را در پست‌های کلیدی می‌گمارد. در این میان می‌توان به سپهبد صنیعی وزیر جنگ، فرخ‌رو پارسای وزیر آموزش و پرورش، منوچهر شاهقلی وزیر بهداری، منصور روحانی وزیر کشاورزی و... اشاره کرد. (نیمه‌ی پنهان، ص 74) وی به همراه سایر بهائیان، چنان در غارت و چپاول ایران زیاده‌روی کردند که بعدها به کابینه‌ی غارت‌گران معروف شدند.(همان)

پی‌نوشت:
امیرعباس هویدا، نیمه‌ی پنهان، بی‌جا: کیهان، چاپ پنجم، 1387، ج 14، ص 30.