پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طاهری ادعا می‌کند، دارای قدرتی الهی است که می‌تواند لایه محافظی پیرامون خود و دیگر افراد ایجاد کرده، جلوی اذیت و آزار و حلول شیاطین و ارواح سرگردان را بگیرد و تنها کسی است که به تفویض این لایه قادر است. همچنین او توانایی اتصال به روح‌القدس را با آموزش و لایه محافظ و سوگندنامه، به مسترها و همه طالبان عرفان حلقه تفویض می‌کند! طاهری با صراحت در کتاب خود می‌گوید: «اتصال، به دو دسته کاربران و مربیان ارائه می‌شود که تفویضی بوده و در قبال مکتوب نمودن سوگندنامه‌های مربوطه، به آنان تفویض می‌شود. تفویض‌ها توسط مرکزیت که کنترل و هدایت کننده جریان عرفان حلقه است، انجام می‌گیرد.»[1]
در حقیقت، کسی که می‌خواهد عرفان را بفهمد، به تفویض طاهری نیازمند است و رحمانیت عام الهی را در ابتدا او به مسترهای عرفان حلقه تفویض می‌کند و تنها آن‌ها می‌توانند دیگران را به عرفان برسانند. در واقع، در فرقه حلقه، قبل از هرچیز، اتصال با شبکه شعور کیهانی، جزء جدایی‌پذیر این شاخه عرفانی معرفی می‌شود. به راستی، مگر غیر از این است که با این ترفند، مهم‌ترین ادعای به ظاهر معنوی در این فرقه، یعنی دعوت دیگران به استفاده از رحمانیت عام الهی که شبکه شعور کیهانی است، زیر سؤال رفته، به گونه‌ای «خاص و انحصاری» می‌شود؟
این‌که از یک طرف، هدف از اتصال استفاده از رحمانیت الهی معرفی شده، از طرف دیگر، این استفاده از رحمانیت الهی فقط از مسیر مرکزیت رهبر حلقه می‌گذرد، جز رسمی کردن سر سپردگی در فرقه حلقه و تبدیل طاهری به یک قطب و مرشد چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ همچنین طاهری فرادرمان‌گری را نیز تفویض می‌کند.[2] این تفویض‌ها در گذشته به تدریج به مسترها تفویض می‌شد، به طوری که در سایت‌های خود آن‌ها را اعلام می‌کردند!

پی‌نوشت:

[1]. انسان از منظری دیگر، محمد علی طاهری، انتشارات عرفان کیهانی، چاپ نهم، بی‌جا، ص 88.
[2]. همان، ص 91.
برای اطلاع بیشتر: حلقه اسارت، جمعی از اساتید حوزه و دانشگاه، تسنیم اندیشه، ص 326.