پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق کلام عبدالبهاء در الواح و وصایا، تشکیلات بهائی بر دو پایه ولی امرالله و بیت‌العدل استوار است. شوقی‌افندی سومین سرکرده‌ی بهائیان، به محال بودن جدایی این دو رکن (ولی‌امر و بیت‌العدل)، با این بیان تصریح می‌کند: «این نظم بدیع از انظمه باطله سقیمه عالم ممتاز، در تاریخ ادیان فرید و بی‌مثیل و سابقه بنیادش بر دو رکن رکین استوار است: رکن اول و اعظم: رکن ولایت الهیه که مصدر تبین است و رکن ثانی: بیت‌العدل اعظم الهی که مرجع تشریع است. هم‌چنان که در این نظم الهی، تفکیک بین احکام شارع‌امر و مبادی اساسیه‌اش که مرکز عهد و میثاقش تبیین نموده، ممکن نه، انفصال رکنین نظم بدیع نیز از یکدیگر ممتنع و محال است».[1]
بنابر مضامین الواح وصایا، ولی‌امرها 24 نفر بوده، هریک پس از دیگری خواهند آمد و هریک باید جانشین خود را تعیین کند و ایشان، رئیس دائمی بیت‌العدل هستند. شوقی‌افندی، نخستین ولی امرالله بهائیان، درباره‌ی لزوم ولایت امرالله می‌گوید: «بدون این مؤسسه، وحدت امرالله در خطر افتد و بنیانش متزلزل گردد و از منزلتش بکاهد و از واسطه فیضی که بر عواقب امور در طیّ دهور احاطه دارد، بالمرّه، بی‌نصیب مانَد و هدایتی که جهت حدود و وظایف تقنینیّه منتخبین ضروری است، سلب شود».[2]
پس از مرگ شوقی‌افندی، به دلیل عقیم بودن وی، پیش‌بینی عبدالبهاء (در مورد لزوم حضور ولی‌امر منصوب، در تشکیلات بیت‌العدل و رابطه‌ی تنگاتنگ این دو با یکدیگر)، محقق نشد و سلسله ولایت‌امر، با مرگ شوقی پایان پذیرفت. از این رو، نامشروع بودن بیت‌العدل، میان پیروان بهائیت مطرح و به موضوعی مناقشه برانگیز در میان ایشان، مطرح شد.
هرچند که ما به عنوان مسلمان، فرقه‌ی بهائیت، ادعاها و اعتقاداتش را از ریشه قبول نداریم، اما اگر بخواهیم از دید یک بهائی به موضوع بنگریم، با توجه به تصریح سران بهائی مبنی بر محال بودن جدایی این دو رکن (ولیّ امرالله و بیت‌العدل) از یکدیگر، با این چالش روبه‌رو می‌شویم که بیت‌العدل کنونی، بدون حضور ولی‌امر چه ارزشی می‌تواند داشته باشد! و اساساً هیچ‌گونه اعتبار و مشروعیتی ندارد.

پی‌نوشت:

[1]. توقیعات مبارکه حضرت ولی امرالله خطاب به احبای شرق، لانگنهاین آلمان: لجنه نشر آثار امری به لسان‌های فارسی و عربی، 1992 م، ص 302.
[2]. شوقی‌افندی، دور بهائی، ترجمه: لجنه ملّی نشر آثار امری ایران، ص 80.