پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وجود تعابیر و صورت‌های جنسی در آموزه‌های کابالا همواره یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در این طریقت بوده است. هرچند این صور، مانند آنچه در اشعار صوفیانه آمده است، مجازی شمرده می‌شود بااین‌حال کثرت استفاده از این تعابیر، چه در متون دینی و چه ادبیات کابالایی باعث شده است تا برخی از روشنفکران یهودی همچون فُروید، (کابالا را سکسی کردن خدا و خدا کردن سکس تعریف نماید).[۱] در زبان عبری واژه سکس به (مین) تعبیر می‌شود.[2]
متون دینی یهود، نه به‌صورت شفاف بلکه به‌صورت نمادین سرشار از صور خیالی جنسی است؛ به‌عنوان‌مثال سِفر هوشع و غزل غزل‌های سلیمان دارای چنین محتوایی هستند. در سِفر هوشع برای بیان خیانت قوم بنی‌اسرائیل نسبت به پروردگار، کردار ایشان همچون خیانتی که جومِر، همسر هُوشع در حق او روا داشت، به تصویر کشیده شده است. در این آیات، خداوند داماد و اسرائیل، نماد جومِر می‌باشند. باوجود خیانت اسرائیل، خدا نیز همچون هوشع که به دنبال زن خیانت‌کار خود رفت، سرانجام اسرائیل را مورد لطف دوباره خود قرار می‌دهد.[3]
خاخام‌های یهودی از اولین مروّجان صُور و تفاسیر جنسی در سنت ادبی یهود بودند. آنان کتاب مقدس را یک متن مفتوح و باز می‌دانستند که پیوسته به روی همه اشخاص گشوده است؛ ولی کسی نمی‌تواند به محتوای واقعی و کنه معنی آن دست یابد. به همین سبب علاقه و اشتیاق اشخاص را در تفسیر این کتاب مقدس، به‌نوعی از لذت جنسی تشبیه می‌کردند که شخص در دست یافتن به یک زن زیبا و فریبنده همواره ناکام باقی می‌ماند.[4]
بر اساس تلمود، سکس غریزه‌ای انسانی و طبیعی است و انسان باید با روابط زناشویی آن را اشباع نماید؛ البته زنا با زنان غیر یهودی مجرد و متأهل از دیدگاه تلمود برای یهودیان حرام نیست.[5]
در دوران معبد دوم، صور جنسی به صورت نقوش فرشتگان و به شکل مرد و زنی در حال هم‌آغوشی بر صندوق عهد عتیق ترسیم‌شده بود.[6] بنابراین با توجه به مطالب گفته شده این مسئله به ذهن خطور می‌کند که موضوع سکس و ابتذال جنسی جزء لا ینفک آموزه‌های یهودیان و آیین کابالا بوده و در تمامی ادوار به انحاء مختلف از آن اسمی به میان آمده است. و به نوعی آیین کابالا در ادوار مختلف درگیر چنین تفکرات و اعمالی از سوی مریدان و روشنفکران خود بوده است.

پی‌نوشت

[۱]. المسیری، عبدالوهاب، دایرة‌المعارف یهود، یهودیت، صهیونیسم، ترجمه موسسه تاریخ خاورمیانه، تهران ج 5، ص 189
[2]. همان ص 267
[3]. هُوشع 14-1
[4]. ابراهیمی دینانی، غلامحسین، فیلسوفان یهودی و یک مسئله بزرگ. تهران، 1389، نشر هرمس ص 156
[5]. المسیری، عبدالوهاب، دایرة‌المعارف یهود، یهودیت، صهیونیسم، ترجمه موسسه تاریخ خاورمیانه، تهران ج 5،، ص 268
[6]. همان
برگرفته از کتاب برسی و نقد مبانی نظری کابالیسم، فاطمه مهدیه ص 133.