این کتاب در 157 صفحه و هر صفحه در 15 سطر و چاپ سنگی است، و ظاهرا چاپ اول باشد که در زمان خود بهاء چاپ شده است،

در پایان کتاب می گوید: المنزول من الباء و الهاء و السلام علی سمع نغمة الورقاء فی سدرة المنتهی فسبحان ربنا العلی الاعلی.

و در آغاز می گوید: بسم ربنا العلی الاعلی الباب المذکور فی بیان ان العباد لن یصلوا الی شاطئی بحر العرفان ... الخ.

منظور از رب اعلی سید باب است، چنان که از موارد استعمال این کلمه در کتاب های دیگر ایشان واضح و روشن می شود.

و تالیف این کتاب در ایام اقامت بهاء در عراق و پیش از دعوی ظهور (من یظهره الله) بوده است.

و اغلب عبارت های عربی این کتاب مغلوط و لحن است، و از اینجا معلوم می شود که تحصیلات جناب میرزا روی اساس صحیح و پایه منظم نبوده است.

و طوری که از این کتاب و از سائر نوشته های ایشان بر می آید، جناب میرزا از همان اول در این فکر بوده و مقدمات دعوی و پیغمبری خود را تهیه می دیده است، مثلا در این کتاب با اینکه هنوز دعوی خود را ظاهر نمی کند، با این حال نوشته های خود را به نام الواح نامیده و در آخر هر مطلب یک جمله به صورت آیه نازل می کند، اگر چه اغلب آنها غلط است مانند جمله: کانوا بجناحین الایقان فی هواء العلم مطیورا و لعل تکونن فی مناهج العلم و الحکمة باذن الله مسلوکا، و .... و لتطیرن بجناحین الانقطاع فی هواء الذی کام عن الابصار مستورا.

و در آخر باب برای درست کردن زمینه و مستعد نمودن مردم می گوید: در این وقت از اهل بیان و عرفاء و حکماء و علماء و شهدای آن استدعاء می نمایم که وصایای الهی را که در کتاب فرموده (در بیان راجع به من یظهره الله) فراموش ننمایند و همیشه ناظر به اصل امر باشند که مبادا حین ظهور آن جوهر الجواهر و حقیقة الحقایق و نور الانوار (که خود جناب میرزا باشد) متمسک به بعضی از عبارات کتاب (بیان) شوند و بر او وارد بیاورند آنچه را که در کور فرقان وارد آمد چه که آن سلطان هویه قادر است بر اینکه جمیع بیان و خلق او را به حرفی از بدایع کلمات خود قبض روح فرماید:

و در جایی دیگر در همین کتاب می گوید: امیدواریم نسیم رحمتی بوزد و شجره وجود ( منظور خود میرزا یا من یظهره الله است) از ربیع الهی خلعت جدید پوشد و تا به اسرار حکمت ربانی پی بریم و به عنایت او از عرفان کل شیء (احکام باب روی عدد کل شیء 361 برقرار شده است) بی نیاز گردیم تا حال که نفسی مشهود نگشت که به این مقام فایز آید مگر معدودی قلیل که هیچ معروف نیستند (ظاهرا اشاره می کند به اشخاصی که دعوی من یظهره اللهی نمودند از قبیل دیان و دیگران) تا بعد قضای الهی چه اقتضاء نماید و از خلف سرادق امضاء چه ظاهر شود.

ظاهرا قدرت حسینعلی نوری از بقیه مدعیان بیشتر بوده و بازار گرمی هایش نتیجه داده که توانسته بر خلاف مدعیان قبلی، عده ای را دور خود جمع کند و همین قضیه ثابت می کند حسینعلی نوری پیامبر الهی نیست.

پی نوشت:

1- ایقان، صفحه 58

2- ایقان، صفحه 80