پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_چندی قبل شبکه وصال حق با انتشار کلیپی از آیت الله قزوینی که خدا را به حق فاطمه زهرا قسم داده و دعا می‌کند.
این شبکه انحرافی ادّعا می‌کند که این گونه توسّل جستن حرام است. این در حالیست که خداوند، در قرآن کریم می‌فرماید: «یا ای‌ها الذین آمنوا اتقوا الله وابتغوا الیه الوسیله.»،‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید از خدا بپرهیزید، و وسیله‌ای برای تقرب به او بجویید.[1] بدون شک آدمی برای تحصیل کمالات مادی و معنوی، به غیر خود، یعنی خارج از محدوده وجودی خویش نیازمند است. عالم هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسک به سبب‌ها وسایل برای رسیدن به کمالات مادی و معنوی، لازمة این نظام است. بر همین اساس قرآن کریم، انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و قرب به درگاه الهی امر به توسل به اسباب تقرب کرده است: «یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و ابتغوا الیه الوسیله.»،‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید از خدا بپرهیزید، و وسیله‌ای برای تقرب به او بجویید.[2]در روایات پیامبر اکرم و امامان معصوم نیز بر لزوم توسل به اولیای الهی هنگام دعا تأکید شده است، چنانچه در روایت نبوی مستند نزد اهل شیعه و اهل سنت آمده است: «کل دعاء محجوب حتی یصلی علی محد و آل محمد.»، هر دعایی محجوب است تا این‌که بر محمد و آل محمد درود فرستاده شود.[3]بنابراین هم‌چنان‌که اصل دعا از اسباب و وسیله‌های فیض است و می‌توان حاجت را بطور مستقیم از خداوند در خواست کرد، توسل به اولیای الهی در هنگام دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.
شبکه وصال با نادیده گرفتن آیه قرآن و سیره اولیاء، ندانسته به نقد این موضوع می‌پردازد و آثار توسل را نادیده می‌گیرد. توسل دارای آثار زیادی می‌باشد که در اینجا برای نمونه به چند مورد از آن اشاره می‌کنیم:
1-شکوفایی استعداد‌ها: بی‌شک به سراغ ائمه و اولیا رفتن، سعه صدر و مناعت طبع را برای انسان به ارمغان می‌آورد و انسان را از عدم شایستگی دور می‌سازد. توسل باعث می‌شود از خُلق و خوی پیشوایان دین بهره‌مند شده، اساس پیوند با امامان موجبات قرب به خداوند را فراهم می‌کند. این امر دور شدن از عناصر مادی را به همراه دارد. امام امت با پیروی از خُلق و خوی امیر مؤمنان و فرامین اخلاقی و اجتماعی آن امام بزرگوار، صاحب روح بزرگی به عظمت کوه شدند، تا آن‌جا که با سران کفر و شرک سازش نکرده و از آن‌ها نهراسیدند و هرگز فکر سازش با آن‌ها را در ذهن مبارکش راه ندادند زیرا رهبر فقید، به بیانات امیر مؤمنان آگاه است که آن امام همام فرمود: «یتنافون فی دنیا دنیه و یتکالبون علی جیفه مریحه و عن قلیل یتبر التابع من المتبوع و القائد من المقود فیتزایلون بالبغضاء و یتلاعنون عند اللقاء»[4]، در احراز پُست دنیایی بر همدیگر سبقت می‌گیرند و چون سگ‌ها، به جان مرداری بدبو می‌افتند. طولی نمی‌کشد که تابع از متبوع و رهبر از پیرو بیزاری می‌جوید. این‌ها با بغض و کینه از هم جدا می‌شوند و به هنگام ملاقات یکدیگر را لعن و نفرین می‌کنند.حال ستمگران دنیا طلب و شیفته مقام و ریاست چنین است، ولی وضع ارادتمندان به ائمه به صورتی دیگر است. توسل به ائمه جان و روح را آماده برای پیوند با خدا می‌سازد. اگر این معنا در وجود بشر محقق شود، و اگر ما به ائمه خود در عمل و گفتار و شؤون زندگی اقتدا کنیم و راه درست را طی کنیم، آنچه خداوند به آنان عنایت فرموده، به ما نیز ارزانی خواهد داشت و انسان را از بسیاری از وابستگی‌های کاذب می‌رهد.
2-دوری از گناه:اصولاً کسی که خود را نیازمند به عنایات ائمه می‌بیند و عرض ارادت به ایشان را لازمه کمال و ترقی می‌داند، نفس خود را ملزم می‌کند که در همه حال دور از گناه زندگی کند، زیرا گناه عارضه‌ای بنیان بر انداز و خطرناک است، که فرد گناهکار را در مسیر هلاکت قرار می‌دهد و غرائز و استعدادهای او را به انحراف و سرانجام خاموشی هدایت می‌کند. لذا امام علی می‌فرماید: «و التوبه من ورائکم.»[5] توبه باید پشت سر شما باشد. یعنی اگر گناه کردی، باید توبه کنی.
3-دارا شدن روحی خاضع در برابر خدا: ارادت به ائمه سعه صدر و عظمت روح برای انسان به ارمغان می‌آورد. به ویژه تدبر در زندگی آن‌ها دل و روح طغیانگر آدمی را به تفکر و حرکت سازنده گرایش می‌دهد.[6]

منابع:
[1]قرآن کریم، سوره مائده، آیه 35
[2]همان
[3]ری شهری،میزان الحکمه،چاپ دوم جلد 4 صفحه1662 حدیث10794
[4]نهج البلاغه خطبه 151
[5]نهج البلاغه خطبه 16 بند 10
[6]عباس شهیدی، توسل در نگاه قرآن و روایات، صفحه 21