میرزا بهاء در اقدس می گوید: ایاکم ان تنغمس ایادیکم فی الصحاف و الصحان خذوا مایکون اقرب الی اللطافة انه اراد ان یریکم علی آداب اهل الرضوان- پرهیز کنید از اینکه فرو ببرید دست های خودتان را در ظرف ها و کاسه ها، اخذ کنید آنچه را که نزدیک به لطافت است و خدا می خواهد که شما را روی آداب و روش اهل رضوان ببیند. [1]
میرزا بهاء در اینجا نیز از آداب و رسوم اروپائیین تقلید کرده و به خیال خود حکم تازه و لطیفی آورده است، و متوجه نشده است که با کارد و چنگال سعادت و خوشبختی بشر درست نمی شود، و امثال این تظاهرات و تقلید های کورکورانه است که افراد بشر را به این مرحله ی بدبختی و شدت و انحطاط اخلاقی و اجتماعی رسانیده است.
زندگانی بشر هر چه از حقیقت و آرامش و سادگی به سوی تظاهر و خود آرائی و تقیدات بیهوده متمایل شد، قهرا موجبات گرفتاری و ناراحتی او را فراهم کرده و محبت و خوشی و امن و اطمینان و حقیقت را از میان افراد سلب خواهد کرد.
انسان اگر بناء باشد با دست تمیز و با حالت طبیعی خود و با کمال سادگی و بدون اینکه خود را به کارد و چنگال و قیودات دیگر وابسته کند، شروع به خوردن غذا نموده و سپس باز دست و دهان خود را تمیز و نظیف کند بطور مسلم از جهات زیادی در آسایش و خوشی و رفاه خواهد بود.
1- این معنی از لحاظ بهداشت اولی است، زیرا اختیار دست با خود انسان است ولی تمیز بودن کارد و قاشق و چنگال در اغلب اوقات مجهول است.
2- هزینه زندگانی انسان کمتر شده و موجبات راحتی فکر و آسایش قلب او فراهم خواهد بود.
3- قیودات زندگانی انسان کمتر بوده و به صفاء و حقیقت و سادگی نزدیک تر خواهد بود.
4- موجب محبت و صمیمیت بوده و نفاق و اختلاف و نگرانی را (اگر رفیقی داشته باشد) رفع خواهد کرد. [2]
خوب بود میرزا بهاء به جای لطافت طلبی حقیقت را از پیروان خود طلبیده و اقلا به خاطر رعایت جانب ضعفاء و اشخاص فقیر، زندگی را از قیود زائد و تظاهرات بیهوده مجزی می کرد.
و جناب شوقی مقصود بهاء را درک کرده و می گوید: بهائیان باید همت در ترویج و اقتباس از حسنات اهل غرب (مردم اروپا) نمایند. [3]

در اسلام مستحب است که غذا را با سه انگشت بخوریم. شاید با خود بگویید که این کمال عقب افتادگیست و یا اینکه بگویید در زمان پیامبر اسلام قاشق یا چنگالی وجود نداشته است، اما به تازگی دانشمندان به این پی برده اند زمانی که انسان مشغول خوردن غذا است از سر انگشتان او ماده ای ترشح می شود که یکی از فوائد آن ماده سیر کردن انسان است و در واقع از پر خوری جلوگیری می کند.

و ما می توانیم پیشرفته بودن و حق بودن اسلام را در همین یک حکم ببینیم، نه اینکه مانند میرزا بهاء برای اینکه سطح ظاهری خود را بالا برده و عده ای را دور خود جمع کنیم پیروان را به سمت فرهنگ اروپائی هدایت کنیم.

پی نوشت:

1- صفحه 14 سطر 15

2- محاکمه و بررسی باب و بهاء جلد 2 صفحه 82

3- گنجینه ی احکام صفحه 155