درباره نماز استیجاری: کسی که در زندگی به نماز اعتقاد نداره، بعد مرگش هم نماز به کارش نمیاد. اما کسی که به نماز اعتقاد داره و سهواً از دستش در رفته و نتونسته مواردی رو بجا بیاره، اینجا وصی میّت موظف هست اون کاستی‌ها رو جبران کنه و خودش نماز بخونه یا کسی رو اجیر کنه که نماز رو از طرف میت قضا کنه (اصلاً شرط نیست که اجیر، روحانی باشه. یعنی به غیر روحانی هم میشه داد. پس این نشون میده دکان و... نیست). در واقع، کسی که به نماز اعتقاد داشت ولی سستی کرد اما نسل خوب و معتقد و بانمازی از خودش بجا گذاشت، این میتونه جبران کننده برخی سستی‌ها و کاستی‌ها باشه. دلیل عاقلانه و روشنی داره.