اینجا جای بحث علمی نیست ولی در خود فتوحات ابن عربی و شرح فصوص قیصری موارد زیادی وجود دارد، تاکید میکنم موارد زیادی وجود دارد که اینها خودشان تصریح میکنند که کشف و شهود باید با میزان قرآن سنجیده شود. مشکل این نوشته این است که فقط به ذکر موارد این طرفی پرداخته و به انبوده موارد آن طرفی اصلا اشاره ای نکرده است . اگر نویسنده قصد کوبیدن عرفان را دارد حرف دیگری است ولی اگر قصد تبیین حقیقت را دارد این جوری که نوشته اصلا تحقیق خوبی انجام نداده است . به یک آدرس اشاره میکنم در مقدمه فصوص قیصری در فصل ششم قیصری میگوید : ما هو میزان عام و هو القرآن و الحدیث المنبیء کل منهما عن الکشف التام المحمدی. قصیری تصریح میکند که یک میزان و ترازوی تشخیص کشف صحیح از کشف نا صحیح، میزان عام است که قران و حدیث است. توصیه میکنم که نویسنده این متن تقوا را رعایت کند، چون هر مطلبی که می نویسیم باید بعدا جواب بدهیم. از این متن ها در کتابهای ابن عربی و اتباع ایشان زیاد است. من فقط یک مورد از اینها رو ذکر کردم