سلام دوست عزیز. لازمه چند نکته رو خدمتتون عرض کنم: 1. داستان جالبی بود، البته مسلماً چنین شجاعتی با عقاید بهائیت جور در نمیاد؛ چرا که اصلاً دست بردن به اسلحه تو بهائیت ممنوعه و چنین شخصی که شما ازش یاد کردین، احتمالاً یا بهائی نبوده، یا از بهائیت برگشته. 2. دشمن ما بهائیت است نه بهائیان، لذا اگر به تیتر مقاله دقت کرده باشین، حتما متوجه این نکته شدید. 3. مقاله‌ی ما درصدد مقابله با تفکرات بهائیت است نه شهروندان بهائی؛ چرا که این پیشوایان بهائیت بودند که پیروان فریب‌خوردشون رو به سمت بی‌وطنی سوق دادن؛ این پیشوایان بهائیت بودند که در زمانی که کشورمون در اشغال انگلیس و روس بود، هرگونه جنگ رو حرام کردند و گفتند باید مثل گوسفند مطیع ظالمین باشید و دستشون رو بوسید؛ این سرکردگان بهائی بودن که در زمان جنگ 8 ساله، پیروانشون رو از رفتن به جبهه بازمی‌داشتند و فقط توصیه به خرید املاک مردم جنگ زده می‌کردن؛ این پیشوای بهائیت (عبدالبهاء) بود که از گرفتاری مردم ایران به قحطی و بیماری و... ابراز خوشحالی کرده. 4. نفرمودید که چه کسی در کجا و خانه‌ی چه کسی رو به چه جرمی آتش زده؟! صرفاً کنایه‌ای زدید و رد شدید... اونی که پیامبرخوانده‌ی بهائیت فرمان داده، اینه که اگر کسی خانه‌ی کسی رو آتش زد، زنده زنده بسوزونیدش!!! هیچ می‌دونید چرا این حکم غیرانسانی رو صادر کرده؟!