با سلام کاملاً روشن است که آنچه به‌عنوان ذکر در بین عرفای حقیقی و علماء و فقهاء رایج است، اذکار مأثور از ائمه اطهار (علیهم‌السلام) است، اما اقطاب و مشایخ صوفیه هم از اذکار مأثوره استفاده می‌کنند هم در برخی مواقع اذکار و اورادی را برای مریدان خود تزویج می‌کنند که نه تنها مأثور از ائمه اطهار (علیهم‌السلام) نیست بلکه اختراعی بوده و در حالی مریدان ساده دل نیز آنان را می‌پذیرند، که معنا و مفهوم خاصی ندارند. نکته دیگر اینکه صرف داشتن دیوان شعر خواه دارای کلمات و جملات عرفانی یا غیرعرفانی باشد یا صرف داشتن تفسیری عرفانی یا غیرعرفانی دلیل بر حقانیت و سلامت اعتقادی افراد نخواهد بود، بلکه باید مجموعه اعتقادات این شخص را مورد بررسی قرار داد تا به سلامت یا عدم سلامت این شخص پی برد. اما در مورد مریدان این اقطاب باید گفت که بسیاری از مریدان برای رسیدن به کمال و دست یافتن به معرفت به دنبال این اقطاب رفته‌اند، اما این اقطاب صوفیه‌اند که با اعتقادات فاسد خود بنیان اعتقادی این مریدان را متزلزل و تغییر داده‌اند و با این کار مورد مذمت عرفای حقیقی و علما و فقها شیعه واقع شده‌اند. از این نکته هم نباید غافل شد که همین عرفای بزرگ شیعه مورد اشاره شما که حقا در دریای عرفان اسلامی کم نظیرند انتقاداتی سخت و مذمت‌های شدیدی نسبت به مسلک تصوف و اقطاب و مشایخ فاسد صوفیه داشته‌اند و هرکدام به‌نوبه خود پرده از گمراهی آنان برداشته‌اند.