این متن ، اشکالات محتوایی و اساسی زیادی دارد که توضیح زیادی می‌طلبد. غرایز حیوانی و شهوانی ، اگر تحت مدیریت و کنترل عقل باشند ، تازه به حالت خنثی ، می‌رسند. بنابراین هرگونه اشتغال به غرایز تحت مدیریت و کنترل عقل ، امری خنثی ، هست که بار معنوی ، ندارد. اینکه انسان تحت مدیریت و کنترل عقل ، غرایز خود را ارضاء کند ، کار خنثی ، انجام داده است و خنثی یعنی دستاورد معنوی برای او حاصل ، نمی‌شود. هرچه انسان بتواند از تعلقات دنیوی و غرایز حیوانی خودش ، فاصله بگیرد ، دستاورد معنوی او بیشتر می‌شود و یکی از طرق کسب معنویت و تهذیب نفس مشروط به رعایت شرایط آن ، رهبانیت ، هست. اینکه در اسلام گفته شده رهبانیت ، نیست صرفاً از باب وجوب گفته شده یعنی واجب نیست ولی از باب استحباب ، منع نشده است. بنابراین یک نوعی از رهبانیت با رعایت اصول ، قواعد و شرایط ، در اسلام واجب نیست ولی مستحب ، است. مصداق بارز آن هم اعتکاف هست که نوعی رهبانیت ، محسوب می‌شود.