سلام. اولا: مکر یعنی چه؟ مکر به معنای فریب، نیرنگ، تزویر و ریا. با توجه به این معنا؛ این روش با عصمت امام ناسازگار است. حالا من یه سؤال می‌پرسم اگه امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) اهل مکر و نیرنگ بود فرقش با عمرعاص و معاویه چه بود؟ بله حضرت اهل سیاست و کیاست (تیزفهمی و هوشیاری و زیرکی) بودند حضرت در نهج البلاغه می‌فرماید: «به خدا مرا با فریب غافلگیر نتوانند کرد و با سخت گیری ناتوانم نتوانند شمرد» و این را تاریخ گواهی می‌دهد؛ ابن ابی الحدید(سنی مذهب) نقل می‌کند که بارها و بارها خلیفه دوم می‌گفت اگر علی نبود من هلاک می‌شدم. (مکررا خلیفه دوم در باب حکومت و جنگ و قضاوت از حضرت علی(علیه‌السلام) استمداد می‌جست) حضرت در سخنی خیلی زیبا می‌فرماید: «به خدا سوگند معاویه زیرک تر از من نیست، لیکن شیوه او پیمان شکنی و گنهکاری است و اگر نیرنگ و پیمان شکنی ناپسند و ناشایسته نبود من زیرک ترین بودم! لیکن هر پیمان شکنی گناهکار است و هر گناهی نوعی کفر است» ثانیا: کجای قرآن فرموده مکار و اهل نیرنگ باشید؟ «والذين يمكرون السيات لهم عذاب شديد و مكر اولئك هويبور.[فاطر/10]وبراى آنان كه با مكر و فريب كارهاى زشت مى كنند، كيفرى سخت خواهد بود و فريب آنان نابود خواهد شد.» منظور شما اگر آیه «و مكروا و مکر الله والله خير الماكرين [آل عمران/54] و آنان دست به فريب زدند و خدا هم مكر كرد و خداوند بهترين مكر كنندگان است» می‌باشد!! باید گفت منظور مکر خدا حیله و نیرنگ نیست بلکه به معنای چاره جویی است. به اصطلاح دست طرف مقابل را می‌خواند.