دین مبین اسلام به آگاهی و دانستن ارزش فراوان داده است ولی به شرطی که منجر به عمل صالح بشود . یعنی دانستن و خواندن و نوشتن مقدمه ای برای عمل صالح است . فلذا علمای بزرگ ما دانسته اند و نوشته اند و عمل کرده اند . به تک تک اعمالی که گفته اند و نوشته اند . عمل نموده اند نه این که بنویسند و مطالب در کتابها تو طاقچه بمونند و خاک بخورند . سختی کشیده اند و عمل نموده اند .