میدان بزرگ قراضه ای را در نظر مجسم کنید که ماشینهای فرسوده را بی صاحب انداخته اند و زیر باران و گرد و غبار و نور خورشید و سرما و گرما پوسیده میشوند . روزگاری با همین خودروها عده ای به برخی و به همدیگر فخر فروشی میکردند . با آن گناه میکردند به مجالس گناه میرفتند . ولی الان صاحبی ندارند . بدن ما هم روزی به این شکل خواهد افتاد گورستان بزرگ دنیا را در نظر بگیرید که پس از اتمام دنیا استخوانهای سر و پا و دستمان در میان استخوانهای دیگران گم و گور خواهد شد . حالا در اون روز کسی شادمان است که این ابزار دست و پا و ... را در طاعت خداوند گذرانده بوده باشد . حرف زیاد است بماند فعلا