ایخدا این بنده حقیر چه دارد که به آن ببالد . به کدام عبادت و مناجات خود دلگرم باشد و دل ببندد . االهی اگر بهترین و خالصترین عبادات را نیز بتوانم انجام دهم با نعمتهایی که تو عطا فرمودی انجام عمل میکنم . اگر قران میخوانم . اگر دعای کمیل میخوانم و اگر دعای ندبه و صحیفه سجادیه قرائت میکنم . چشم دیدن ان را تو دادی . چشمی که اگر به قرنیه ان اتفاقی بیافتد و طبیبان برای درمانش جوابم کنند و دیگر نتوانم ببینم چه خواهم کرد . رکوع و سجودی که انجام میدهم پا و دستش را تو عطا نمودی . نیرو و قوه را تو به اعضای بدنم عنایت میکنی . حتی اراده انجام عمل نیز از تو است پس من چه دارم که به آن ببالم . اصلا من و مائی در میان نیست . همه تو هستی و تو و تو الهی پس تا زمانی که این نعمتها در اختیارم قرار دارد . و در حیطه اختیار من است . کمک کن تا در اطاعت و بندگی تو صرف شود . بار خدایا روزها و شب ها و ساعات و دقایقم را طوری کمک کن قرار بگیرند و سپری شوند که بعد 20-30 سال و یا در اواخر عمرم که فقط تو میدانی چه زمانی است به آن دقایق و ساعات گذشته ام حسرت نخورم . بار خدایا ساعات و روزها و هفته ها و سالهایی که گذشته و در غفلت باعث شده که در طاعت تو نباشم بر این بنده ببخش . الهی اگر زمان برگردد و فرصتی دوباره بیابم قطعا روش زندگی ام جور دیگری خواهد بود و سعی بر آن خواهم داشت که لحظه ای را در معصیت تو نباشم . و همواره تقوی را رعایت کنم . و از نماز اول وقت و با جماعت غافل نشوم . مداومت بر ادای نوافل و خصوصا نماز شب داشته باشم . مسیر پیش روی زندگی ام و عمری که ازم مانده و روشهایی که با کمکت اجرا خواهم کرد موید صدق گفتارم خواهم بود ان شائااله