مجلس عارفانه ای است . جای دیگه نمیتونم این حرف رو بزنم . همه به فکر آینده مادی بچه هاشون هستند . بنده به فکر آینده دینی و اعتقادی بچه هایم هستم بنده یه دختر دارم کلاس پنجم . با این اوضاعی که تو جامعه و دانشگاهها میبینم . اصلا راضی نیستم درس بخونه دیگه . بخواند هم تا دیپلم . تو تبریز هر روز مسیر کاریم از جلو دانشگاه هست . جلوی دانشگاه اونور خیابان پارکی هست که دختر و پسر هر کاری و هر ادایی رو در میارن قشنگ همدیگر رو تو بغل هم میکشند یک مرد هم پیدا نمیشه حرفی بزنه . با این اوضاع من دختر بیسواد یا کم سواد با دین را خیلی ترجیح میدم به دختر با سواد بیحیا . اخه این چه اوضاعی است درست کردند واسه جامعه . آدم تو شهر خودش سر بالای بچه ها نمیتونه اونا رو کنترل کنه . دختر رو با چه استدلالی میفرسته تو شهر دیگه واسه درس خوندن . والا شاید افکار ما پوسیده است .